Vietnam is net iets groter dan Italië en iets smaller dan Japan. De afstand van zuid naar noord is meer dan 1600 kilometer en dat is te merken. Alle (bus)reizen zijn behoorlijk langer dan in Cambodja. Op zich ligt overal asfalt, maar het is lang niet altijd van goede kwaliteit. Eerst reizen we in negen uur van Ha Tien naar Saigon, dwars door de Mekong delta. Opgepakt tussen vijftien Vietnamezen zitten we achterin een minibus. Andere opties om naar Saigon te gaan, zijn er niet. De jongen voor mij heeft geen leuning en gebruikt lange tijd mijn benen als zodanig. Bevalt kennelijk goed, want op zijn hand schrijft hij ‘thank you’. Fijn hoor, dat contact met de lokale bevolking. De wegen zijn behoorlijk slecht, vol met gaten en kuilen. Het is duidelijk dat de Mekong delta nog volop in ontwikkeling is. Pas na vijf uur onafgebroken rijden en hobbelen maken we een stop, we hadden er al bijna niet meer op gerekend. Na een half uur mogen we verder voor een tweede stint van vier uur. Volledig verkreukeld komen we einde middag in Saigon aan, dat officieel tegenwoordig Ho Chi Minh City heet. Met een taxi laten we ons afzetten in een straat waar veel guesthouses te vinden zijn. Het guesthouse van onze keuze is vol, maar in een zijsteeg vinden we al gauw een klein, vrij nieuw uitziend guesthouse met maar twee kamers, dat wordt gerund door een vriendelijke Vietnamese familie. Het is er lekker stil en schoon.
Tekst loopt door onder gallery
Saigon kan ons maar moeilijk bekoren. Te veel brommers, te druk en wat betreft architectuur niet bepaald indrukwekkend. De weinige attracties die er zouden zijn, laten we aan ons voorbijgaan. Al na een dag kopen we een buskaartje naar Nha Trang, ruim 400 kilometer naar het noorden aan de kust. Alweer een lange busrit, bijna tien uur deze keer, maar wel in een betere en grotere bus, waar we ruim kunnen zitten. Nha Trang heeft een heuse, modern ogende boulevard. Grote hotels domineren het beeld en we krijgen hier niet het gevoel echt in Vietnam te zijn. Het lijkt wel de Spaanse kust, al is het strand vrijwel leeg. We wandelen twee dagen wat rond en komen tot de conclusie dat we ook deze plaats maar beter snel kunnen verlaten. Niet vervelend, maar te weinig sfeer. Nee, met ons en Vietnam wil het nog niet helemaal vlotten. Wel moet gezegd dat we de Vietnamese mensen reuze mee vinden vallen, na alle negatieve verhalen die we daarover hadden gelezen. Over het algemeen zijn ze vriendelijk en behulpzaam, al moet er soms hard onderhandeld worden. Maar hé, dit is Azië!
