De felle zon brandt in onze nek. Er is geen wind. De graftombes van Xerxes en Darius kijken vanaf de bergwand zwijgend op ons neer. Een kleine man met een hoedje wandelt vanaf een heuvel onze kant op. Als hij dichterbij komt, herkennen we hem. Het is Jorge, de Colombiaan die ons al sinds de Iraanse grens achtervolgt.
Er zijn maar weinig toeristen in Iran. Onze bus van Turkije naar de grens telde er slechts drie, twee Nederlanders (wij dus) en een Portugees, die later een Colombiaan blijkt te zijn. Jorge reist na aankomst in Orumiyeh direct door naar Teheran, waar we hem enkele dagen later zomaar op straat treffen. Toch vreemd in een stad met vijftien miljoen inwoners. Jorge wil net als wij de zijderoute doen, maar heeft de visaregels van de Turkmenen en de Oezbeken niet helemaal goed uitgezocht. In Teheran vertelt hij ons dan maar via Afghanistan te reizen, dat blijkt makkelijker, visa technisch. Over de eventuele gevaren in dat land lijkt hij zich niet zo druk te maken. Het zal niet de laatste keer zijn dat we elkaar ontmoeten. Het gebeurt opnieuw in Esfahan, waar we elkaar meerdere keren tegen het lijf lopen. We reizen op dezelfde ochtend van Esfahan naar Shiraz. Wij met de snellere Volvo bus, Jorge met de Mercedes Antiqua. Dat was niet zijn bedoeling, hij heeft zich de verkeerde kaartjes laten aansmeren, maar om je daar nu druk over te maken… En nu dwalen we langs de afgelegen graven van koningen uit een ver verleden en blijkt onze Colombiaanse vriend op dezelfde middag ook op deze plek te zijn. We zijn in Persepolis, de oude stad die in het jaar 330 BC door Alexander de Grote werd verwoest. Pas zo’n 80 jaar geleden werden de restanten ervan ontdekt. Het is een van de hoogtepunten van het oude Perzië en dus zijn we er vanuit Shiraz met een taxi naar toe gegaan. Nou moeten we bekennen niet zo heel gauw warm te lopen voor het bekijken van een hoop oude stenen, maar van alle kanten is ons verzekerd dat het de moeite waard is. Het eerste dat opvalt, is dat Persepolis vrij kleinschalig is. In een uur ben je wel rond. Verder moet gezegd dat Alexander de Grote zijn werk goed heeft gedaan. Van de stad is erg weinig meer over. De beroemde reliëfs bij de trappen zijn wel redelijk bewaard gebleven, al hebben de Iraniërs er een lelijk dak boven geplaatst.
Tekst loopt door onder gallery
Toeristen zijn er nauwelijks, en dat is dan ook tegelijkertijd het enige punt waarop Persepolis het wint van, bijvoorbeeld, Rome. Onder een van de zuilen eten we onze cakes en wachten we op de ondergaande zon. Daarna rijdt de door ons gecharterde taxi ons de 55 kilometer terug naar de stad Shiraz. We nemen Jorge ook maar mee, dat bespaart hem langdurig wachten op een bus.
We maakten op deze historische plek ook nog een filmopname. Persepolis volgens Aldert en Persepolis volgens Els.