De beroemde Shiraz wijn mag jammer genoeg niet meer worden geproduceerd van de revolutionaire garde. Daarmee is het zoveelste stukje erfgoed van het oude Perzische rijk om zeep geholpen. Dat neemt niet weg dat Shiraz een prettige stad is. Er zijn parken, schaduwrijke straten, een prachtige oude bazaar, eindeloos veel winkels en de nodige bezienswaardigheden die vragen om een stevig rondje sightseeing. Ons hotel ligt redelijk centraal dus te voet komen we een heel eind. En gelukkig zijn ook in deze stad de hamburger en pizza restaurants overdag open achter de gesloten gordijnen, zodat de tijd van lunch op de hotelkamer met cakejes nu definitief achter ons ligt.
Tekst loopt door onder gallery
We bezoeken allereerst twee prachtige moskeeën. Met name de Masjed-e-Vakil moskee maakt indruk. Opvallend is dat het tegelwerk hier anders van kleur is dan in Esfahan, er is minder blauw en meer rood. Een Duits sprekende Iraniër geeft ongevraagd een rondleiding en vertelt wat er op de tegeltjes staat geschreven. Via de bazaar, waar Els nog maar eens een extra shawl koopt voor de afwisseling, belanden we bij de Madraseh-Ye-Khan, een theologisch college dat uit 1615 dateert. Het is nog steeds in gebruik. We hebben geluk en mogen naar binnen. Van het oude gebouw is alleen nog de indrukwekkende entree over, de rest is in de loop der eeuwen beschadigd geraakt door aardbevingen. De grote binnenplaats bestaat uit een prettige tuin. De sfeer is sereen, een paar studenten zit in de schaduw te lezen. Van de aanwezige moellahs wil er slechts één op de foto, maar één is genoeg.
Tekst loopt door onder gallery
Minder geluk hebben we bij de tombe van Ahmed, Het is een van de meest heilige plaatsen van de Sjiitische Islam in Iran en verboden toegang voor niet-moslims. Maar soms kun je er naar het schijnt toch in, het toelatingsbeleid is ondoorgrondelijk. Aanvankelijk lukt het ons niet, al bij het eerste hek worden we tegengehouden als we negatief antwoorden op de vraag of we moslims zijn. Ik houd een vurig pleidooi over begrip voor religie, belangstelling voor cultuur en meer van dat soort hoogdraverij. Een oudere man zwicht voor mijn argumenten, ik ben het pleiten gelukkig nog niet verleerd. Els moet naar een zij ingang om een chador om te doen. Intussen wandel ik door het hek richting de grote toegangspoort, maar dan word ik tegengehouden door een echte hardliner. Deze man kijkt niet vriendelijk en gebaart dat ik om moet keren. Mijn uitleg dat ik toestemming heb gekregen van de vriendelijke man bij het hek helpt niet. Intussen zie ik Els achter zijn rug in chador naar binnen wandelen. Ha, dat zal ze leren! Jammer genoeg komt ze niet verder dan de binnenplaats. De chador in combinatie met bruine ogen doet het goed, maar de crocs verraden de westerling. Binnen vijf minuten staat ook Els weer buiten de poort. Voor straf eten we op straat een stuk cake en rookt Els een sigaret. Dat hoort niet tijdens de ramadan, maar dat kan ons nu even niets schelen. Wij zijn geen moslims, tenslotte.
Hieronder een opname die we maakten in de Masjed-e-Vakil moskee.