Op 11 september verplaatsen we ons per vliegtuig van Yangshuo naar Dali, een stuk in de richting van Tibet. Best wel een beetje een risico, de datum is besmet tenslotte, maar we hebben goed om ons heen gekeken: in de verre omtrek geen wolkenkrabber te bekennen, dus dat moet goed gaan. Een taxi brengt ons van Yangshuo naar Guilin, waar de Chinezen een hypermodern vliegveld hebben gebouwd. We vliegen dit keer met China Southern Airlines en de vlucht verloopt voorspoedig. We moeten overstappen in Kunming en brengen een paar uur door in het cafetaria van het vliegveld. Er is een verrassend goed buffet. Voor het eerst eten we slang. Bevalt prima, al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat we aanvankelijk dachten een stukje kip op ons bord te hebben gelegd. Maar het was wel heel erg mals, en bleek dus slang te zijn.
Om 21.30 uur volgt een korte vlucht van drie kwartier naar Dali, waar we worden opgewacht door een chauffeur die ons in een half uurtje naar het oude Dali brengt, waar we een paar nachten in Jim’s Tibetan Hotel hebben geboekt. Het is een prachtig onderkomen en een beetje ingericht als een Tibetaanse tempel, met leuke schilderingen en allerhande lampen en gebedsvlaggen. Voor de verandering zijn de bedden heerlijk zacht. Op de balustrade voor onze kamer genieten we ‘s avonds laat van een biertje en luisteren naar de krekels. Dali is een stuk rustiger dan Yangshuo. Het ligt al op 1900 meter, maar daarvan is nog niet veel te merken. Wel kunnen we vanaf het dakterras de eerste bergen om ons heen zien en hebben we een mooi uitzicht over het vlakbij gelegen Erhai meer. De luie stoelen op het dakterras staan er uitnodigend bij. We maken er dan ook dankbaar gebruik van, maar blijken na een middagje zonnen vergeten te zijn dat de zon op deze hoogte iets feller schijnt dan op zeeniveau.
