Dali ligt in het zuidwesten van China. Het is goed te merken dat de samenstelling van de bevolking hier anders is dan in de andere delen van China waar we zijn geweest. Belangrijkste bevolkingsgroep in Dali zijn de Bai, waarvan wordt aangenomen dat ze hier al zo’n 3000 jaar leven. In Dali zelf lijkt het erop dat een deel van de inwoners zich met name voor de toenemende stroom Chinese toeristen heeft verkleed. Maar in de wijde omgeving is het leven van de Bai nog in haar oorspronkelijk karakter te zien. We huren voor een dag een auto met gids. We delen deze met Kees en Annie uit Heiloo, die we in het Tibetan Hotel hebben ontmoet. Gevieren maken we een tocht rondom het Erhai meer (Erhai Hu). Zo combineren we het nuttige met het aangename: we kunnen de kosten delen en het is gezellig om een keer een dagje met landgenoten op pad te zijn. Eerst rijden we naar de lokale markten van Xizhou en Zhoucheng. Het is een kleurrijk geheel. Allerhande producten worden verkocht en het zijn met name de locals die hier hun boodschappen doen. Oude vrouwtjes dragen de handelswaar op hun rug, complete varkenskoppen liggen uitgestald en er is een grote keus aan kleding, groente en fruit. Bij Zhoucheng bezoeken we een lokale weverij waar de traditionele Bai kleding wordt gemaakt. Het witte katoen wordt in grote bakken verf gekleurd. Het is vandaag onverwacht koud en Els besluit een Bai jasje aan te schaffen. Met een stalen gezicht weet ze flink af te dingen. Het jasje gaat direct aan. We trekken er veel bekijks mee, de Bai vinden het prachtig, of raar, dat kan natuurlijk ook.
Tekst loopt door onder gallery
We rijden helemaal rond het 250 vierkante kilometer grote meer. Waren de wegen aan de westzijde nog redelijk goed, vanaf de noordkant verandert dit drastisch. De weg is onverhard en grote hobbels en kuilen maken de rit nogal bumpy. Onze chauffeur weet er echter goed raad mee en loodst ons kundig langs alle obstakels. We genieten van een geweldige lunch in een lokaal restaurantje. Omdat er geen Engelstalige menukaart is, lopen we de keuken in en wijzen we aan wat we willen eten. Het kost bijna niets. Na de lunch rijdt de chauffeur ons nog langs twee kleine tempels. Er is helemaal niemand en ze doen zeer authentiek aan. We branden wierook op de goede afloop. Daarna hebben we het wel gehad met al dat gehobbel. Bovendien is het gaan regenen. We maken de chauffeur duidelijk dat we weer naar Dali terug willen. Makkelijker gezegd dan gedaan, want er volgt nog een twee uur durende rit over de nog steeds slechte wegen langs de oostzijde van het meer. Maar als altijd komt aan alles een eind. In het comfortabele Tibetan Hotel is het die avond goed toeven. De drankjes en het eten smaken beter dan ooit.
