Al na een paar uur in dit land te zijn, vallen een paar dingen op. De mensen doen hun best om je te helpen en zijn vriendelijk. We zien nu al meer lachende gezichten dan de afgelopen drie weken bij elkaar. En het is schoon, zeer schoon zelfs. We vervolgen onze reis richting Tokyo, nadat we op het station van Kanazawa onze Japan Railpass hebben afgehaald. Die is niet goedkoop, €400 per persoon, maar hiermee kunnen we drie weken lang ongelimiteerd gebruik maken van alle treinen in Japan. Aldert heeft met behulp van een Engelstalige website een compleet schema gemaakt waarin staat wanneer we welke trein en eventuele overstappen moeten maken, zodat we meteen reserveringen kunnen maken. De loketmevrouw gaat er voortvarend mee aan de slag gaat, en alles blijkt prima te kloppen. In vergelijking met Rusland gaat dit wel heel soepel! Behalve de railpass hebben we nog een missie in Kanazawa. In onze wijsheid hebben we besloten om in Japan ‘licht’ te reizen. Nog geen maand geleden waren de twee tassen nog lang niet voldoende. Nu hebben we het voor elkaar gekregen om de hoogst benodigde spullen voor Japan in één tas te proppen, de kleinste nog wel. En de laptop is ook nog mee…. We maken gebruik van het geweldige koeriersysteem dat binnen Japan bestaat. Voor nog geen €10 kun je je koffer van het ene hotel naar het volgende laten versturen. Op het station van Kanazawa vinden we een hotel en met wat handen- en voetenwerk komt de boodschap over. We laten onze tas naar ons laatste hotel in Japan sturen. De komende drie weken doen we het dus met één tas. Het blijft natuurlijk afwachten of we de tas straks in Fukuoka aantreffen.
Een Shinkansen (hogesnelheidstrein) brengt ons in ruim vier uur naar de Japanse hoofdstad. Naar Tokyo Terminal, zeg maar het Centraal Station, wel te verstaan. Het is inmiddels al rond 21.00 uur, maar de drukte is enorm. Een gigantisch gebouw waar zo ongeveer alle treinen en metro’s samenkomen. Enigszins overdonderd door de drukte en grootsheid duurt het even voordat we uitgevogeld hebben waar de metro’s vertrekken. De volgende handicap blijkt het kopen van metrokaartjes. Maar dan ontdekken we de knop English op het apparaat. Dit helpt iets, maar de verschillende tarieven en soorten kaartjes is toch lastig. We kiezen voor de meest logische optie: we kopen het goedkoopste kaartje dat we kunnen vinden. Op onze hotelvoucher staat de metrohalte vermeld. Op het juiste metrostation aangekomen blijkt ook hier weer hoe prima alles geregeld is. Ons hotel staat op de plattegrond aangegeven. Het ligt in een gezellige straat waar het barst van de eettentjes, supermarktjes en barretjes. Onze eerste prioriteit is echter een douche. Dat gaat maar net. Vierkante meters in Tokyo zijn duur. De kamer is superklein, de bedden passen er net in en de badkamer heeft een oppervlakte van zo’n anderhalve vierkante meter, inclusief wc. Maar we zijn in Japan, dus zelfs in deze kleine kamer vinden we slippers, een katoenen kimono, een uitgebreid assortiment van zeep, shampoo, tandenborstel met tandpasta en natuurlijk de onmisbare waterkoker voor de groene thee. Dat maakt de kleine ruimte meer dan goed. Het is 21.30 uur en we zijn nu echt in Japan. We doen voor het slapen gaan nog een heerlijk karafje koele witte wijn en een klein hapje. Het avontuur in Rusland lijkt alweer eeuwen geleden.
