Onze reis naar Nieuw-Zeeland verloopt in drie etappes. Eerst vliegen we van een regenachtig en koud Hanoi naar tropisch Kuala Lumpur, waar we de nacht doorbrengen in het airport hotel. De volgende morgen vliegen we door naar Coolangatta aan de oostkust van Australië. Doordat we tegen de tijd invliegen is het al donker als we landen op Gold Coast airport. Zodra de deuren van het vliegtuig opengaan, ruiken we frisse, zuurstofrijke lucht. Heel wat beter dan de lucht in de cabine, waarin vlak voor aankomt door de crew werd gespoten met een spuitbus. Die Australiërs zijn kennelijk als de dood dat ze met iets besmet worden. Het vliegveld is klein. Onze bagage wordt grondig geïnspecteerd, alle tassen moeten open, voor het eerst sinds we met de boot naar Japan reisden. Maar de procedure verloopt redelijk soepel en al gauw staan we buiten. Dan realiseren we ons pas goed dat we niet meer in Azië zijn. We worden niet belaagd door hitsige taxichauffeurs, brommertaxi’s of hotel touts. Het is vrijwel leeg op straat. Aan de overzijde van de weg is een taxistandplaats. Als we naar de zebra lopen om over te steken, vragen we ons af waarom een auto midden op de weg stilstaat. Aha, om ons eerst over te laten steken! Dat hebben we al heel lang niet meer meegemaakt. De rit naar ons hotel, dat we via internet hebben geboekt, duurt maar een minuut of acht. Toch weet de chauffeur in onvervalst plat dialect zo ongeveer alle hoogtepunten van de omgeving te vertellen. We vinden het best. Minder prettig is het verloop van de meter. Voor de relatief korte rit betalen we maar liefst tien dollar. Het is even wennen. Het hotel ligt aan zee. Het is er donker en verlaten. Gelukkig hangt bij de receptie een briefje met onze naam erop. Ons beachfront appartment ligt vrijwel op het strand aan zee, de sleutel keurig in de deur achtergelaten. We zijn Down Under.
De volgende morgen worden we wakker door het ruisen van de zee. Hier en daar zien we een surfer de mooie golven in de branding trotseren. Coolangatta ligt aan een langgerekt, vrijwel leeg strand. Geen vervelende plek om anderhalve dag te verblijven in afwachting van de derde etappe, onze aansluitende vlucht naar Christchurch in Nieuw-Zeeland. Helaas is het weer niet al te best, zo nu en dan regent het flink. Met de bus rijden we naar het centrum. Het doet een beetje aan Amsterdam Osdorp denken, maar dan aan zee. Niet zo gek natuurlijk, Australië staat niet bekend om haar pittoreske stadjes. We schrikken enorm van de prijzen. Voor een ontbijt met eieren, toast en koffie betaal je hier maar liefst vijftien dollar (tien euro), even omschakelen dus. Voor het diner en ontbijt de volgende morgen slaan we voedsel in bij de Aldi, die we tot onze verrassing in het winkelcentrum aantreffen. Zelf koken is de enige optie om hier nog een beetje binnen budget te blijven. Tegen het einde van de middag genieten van onze eerste fles Australische wijn (verrassend goed geprijsd) op ons privé terras aan zee. Het is eindelijk droog en de avondzon kleurt de skyline van Coolangatta goudgeel. We hebben het wel eens slechter gehad deze reis.
