Dinsdagavond laat landen we in Christchurch op het Zuidereiland. Ook hier gaat de douane grondig, maar vriendelijk, te werk. De tassen hoeven deze keer niet open en de in Coolangatta gekochte paprikapoeder mag mee het land in. Voor het eerst moeten we een uitreisbewijs tonen bij de immigratie. Maar goed dat we voor 14 mei al een vlucht van Auckland naar Sydney hebben geboekt. De klok moet opnieuw twee uur vooruit. Omdat we de kamer al om 10.00 uur moeten verlaten, wordt het een korte nacht in het airport hotel. De volgende morgen melden we ons nog wat slaperig bij de balie van de Backpacker campervans, op loopafstand. We zijn er inmiddels achter dat alles in Australië en Nieuw-Zeeland tot in de puntjes is geregeld. Zo ook hier. We hoeven niet lang te wachten en een vriendelijke jongeman loodst ons door alle paperassen. Hij meldt dat we een upgrade krijgen, zomaar voor niets extra een gloednieuwe Maui campervan. Vinden wij natuurlijk prima. Een uitgebreide uitleg volgt. Natuurlijk ziet het er in het echt allemaal net iets krapper uit dan op de plaatjes, Els kijkt dan ook enigszins bedenkelijk in het vooruitzicht dat dit vijf weken lang ons huis wordt. Ja, die hostels in Azië waren zo gek nog niet. Maar het grote voordeel is natuurlijk dat we nu onze eigen wielen hebben.
Ons eerste doel is het postkantoor van Christchurch, om een pakket uit Nederland op te halen, met daarin onze wandelschoenen, fleeces en dat soort zaken. Ongeveer 350.000 van de één miljoen mensen op het Zuidereiland wonen in Christchurch, dus we hebben meteen een vuurdoop in het links rijden in deze drukke plaats. Dat valt allemaal erg mee natuurlijk, want het stratenplan is verrassend eenvoudig en druk is het niet. Bovendien houdt iedereen zich hier keurig aan de verkeersregels. Ons pakket is goed aangekomen, het voelt als een heus cadeau, ook al zijn het onze eigen spullen. We wandelen nog wat rond en constateren dat er heel wat hippe cafés in deze plaats te vinden zijn. Helaas zijn de prijzen ook nogal hip, dus we rijden maar gauw door naar een camping in de buitenwijken. Zin om ver te rijden hebben we vandaag nog niet. We hebben redelijk snel een plek gevonden. Niet heel fraai, maar goed genoeg voor de eerste nacht. Als we zijn geïnstalleerd en alle ins-and-outs van de camper hebben bestudeerd, rijden we naar een grote supermarkt, de Pak ’n Save, een soort Makro. Er moet heel wat voorraad worden ingeslagen, maar aanvankelijk lopen we wat verloren rond. Het is lang geleden dat we op deze manier boodschappen deden! Een grote verrassing volgt zodra we het ‘Hollandse schap’ ontdekken. Ontbijtkoek, hagelslag van het AH-huismerk, Zaanse mayonaise, drop en dat soort dingen. Het is er allemaal.
Tekst loopt door onder gallery
Donderdag rijden we het land in. Een echt plan hebben we niet, het kompas is voorlopig zuidwaarts gericht. Aldert rijdt en Els leest kaart en de vele folders die op bijna elke denkbare plek voorhanden zijn. De in Christchurch aangeschafte touring atlas is erg handig en geeft niet alleen de locaties van campings, wandelingen, picknickplaatsen en dat soort zaken weer, maar ook locaties waar opnamen voor de film Lord of the Rings zijn gemaakt. Het weer is goed. Het is zonnig, midden op de dag voelt het zelfs lekker warm, al koelt het in de avond behoorlijk af. In Nederland zouden we het prettig najaarsweer noemen, dat in september wel eens voorkomt. Eenmaal buiten Christchurch rijden we direct de natuur in. Het landschap is prachtig. Je zou elke kilometer wel kunnen stoppen om foto’s te maken. Het landschap is ook leeg. De dorpen die we passeren zijn klein, hier en daar zien we een boerderij. Met de ogen dicht rijden kan nog net niet, want zo nu en dan is er een bocht of een tegenligger. Halverwege deze eerste rijdag maken we een stop bij de Rakaia gorge, waar volgens Els en de kaart een mooie wandeling te maken zou zijn. Het is allemaal prima aangegeven, bordjes wijzen de weg. Het is heerlijk om na al die vluchten even goed de benen te strekken. We komen helemaal niemand meer tegen, behalve dan wat schapen in een weiland. De uitzichten zijn prachtig. De zon schijnt fel op onze gezichten. Na een korte klim komen we op een uitzichtpunt en zien we beneden ons de rivier zich een weg banen. Een zachte bries is het enige geluid dat we horen. Later die middag checken we in op een rustige camping met ruime plekken in de plaats Geraldine. Aan onze picknicktafel drinken we een Nieuw-Zeelands wijntje met lekkere kaasjes. We voelen ons al behoorlijk thuis in het land van de Kiwi.
