Lang op reis betekent lang niet thuis. Wij hebben op dit moment zelfs geen huis in Nederland, slechts een appartement in aanbouw. Zoals de notaris al zei: ‘Gefeliciteerd met de koop van jullie luchtkasteel’. De hotels die we onderweg aandoen fungeren dus als ons huis. Soms voelt dat zelfs een beetje als thuis. Dat merken we vooral nu. Sinds twee dagen hebben we ons intrek genomen in een appartement op de 18e verdieping van een wolkenkrabber in Shanghai. Voor het eerst sinds lange tijd hebben we niet alleen een bad- en slaapkamer maar ook een keuken(tje), wasmachine, een ijskast en zelfs een woonkamer met bank, salontafel en tv met Engelstalige zenders. Als klap op de vuurpijl heeft het appartement een prachtige serre die dienst doet als eetkamer, met een waanzinnig uitzicht over Shanghai. En dat voor slechts 12 euro p.p. per nacht. We zitten om de hoek bij een foodstreet, waar je lekker goedkoop kunt eten, de beroemde Bund ligt op tien minuten lopen.
De reis naar Shanghai leverde de voorlopig hoogste snelheden op. Laten we het net als de grote roerganger Mao de Grote Sprong Voorwaarts noemen. Eerst vlogen we binnen anderhalf uur van Qingdao naar Shanghai Pudong airport. Zeer comfortabel en nog goedkoop ook. Daarna stapten we in de beroemde Maglev zweeftrein. Die legt in zeven minuten tijd 30 kilometer af. De topsnelheid, 431 kilometer per uur, wordt na vier minuten gehaald en daarna moet de trein alweer afremmen om op tijd tot stilstand te komen. Nergens anders ter wereld zie je het landschap zo snel aan je voorbijtrekken vanuit een trein. De auto’s op de naastgelegen snelweg lijken niet alleen stil te staan, het is net alsof ze achteruit rijden.
Na een eerste nacht in een beetje lousy uitziend hotel hebben we ons inmiddels verplaatst naar dit heerlijke appartement. Els krijgt direct de behoefte om er een thuis van te maken. Al na een dag is er wat servies en wijnglazen aangeschaft. Bij de lokale supermarkt inkopen gedaan en binnen mum van tijd is de ijskast weer gevuld. Zelfs het keukenkastje begint al vol te raken. Mede dankzij ons eerste bezoek aan de French Concession, waar we ook de nodige inkopen hebben gedaan. Bij het zien van de vinoteca ging ons hart onmiddellijk sneller kloppen. Er moest een fles Pinot Grigio mee. Verder bij Paul een heerlijk stokbrood meegenomen, nadat we er al een tompouce hadden verorberd om de verjaardag van Els haar vader te vieren. Het enige dat nog ontbreekt, is even de telefoon pakken om iemand uit te nodigen voor een drankje en een hapje. Hoewel Skype en mail ons in contact houdt met vrienden en familie zou het toch erg leuk zijn om gewoon even samen een drankje te doen, ouderwets lekker te koken, lunchen in Amsterdam of gewoon ‘zomaar’ even langs bij onze ouders. Dat kan nu niet, maar het verse stokbrood, de wijn in de ijskast en in ons glas en de lekkere muziek die uit onze computer komt, met uitzicht over de skyline van Shanghai, maakt veel goed. We blijven hier dus nog maar even.
