Shanghai is een stad vol tegenstellingen. Als we uit het raam van ons appartement kijken overheersen de wolkenkrabbers, maar recht beneden ons ligt nog een ouderwetse hutong. Die zijn echter schaars. Veel meer nog dan Beijing geeft Shanghai een westers gevoel. De Chinese droom is hier tot volle wasdom gekomen. Hoe anders was dat in 1921. Toen werd in een gebouw in de French Concession de Chinese Communistische Partij opgericht. Er is nu een museum. De kamer waar het allemaal gebeurde, is te bezichtigen. Helaas mag er niet gefotografeerd worden. De groep oprichters is vereeuwigd in was. We zien een nog jonge Mao, levensgroot, staand aan tafel, terwijl de 19 anderen naar hem luisteren. Het is net echt. Onmiddellijk valt ons op dat een van de heren blond haar heeft en een grote snor. Het blijkt de Nederlander Henk Sneevliet te zijn. Henk Sneevliet? Dat klinkt bekend! Nu weten we eindelijk waar de weg naar is vernoemd die je bij afslag S107 in Amsterdam tegenkomt. Als afgevaardigde van de Comintern reisde hij destijds, onder het pseudoniem Maring, twee jaar door China. Een idealist. Chinees sprak hij niet. De Chinezen noemden hem MaLing. Benieuwd wat hij van het huidige Shanghai en China zou vinden.
Tekst loopt door onder gallery
In de Old Town is alleen laagbouw. Er is een nogal toeristische straat waar iedereen parels en horloges probeert te verkopen.
“De man handelt in horloges!” riep de oude Max Moszkowicz ooit over een cliënt, een vermeend crimineel.
Nou, daar zou hier niets op af te dingen zijn geweest. We bezoeken de Yuyuan Gardens, eind 16e eeuw tijdens de Ming dynastie aangelegd. Hier is niets van het moderne Shanghai te merken. Prachtige vijvers, oude gebouwen en allemaal doorkijkjes. Het lijkt wel een doolhof. We dwalen er wat rond en stellen wederom vast dat de Chinezen dit soort historische plekken erg goed onderhouden. Het ziet er prachtig uit. Weer terug op The Bund wanen we ons in twee werelden tegelijk. De oude gebouwen aan de ene kant van het water dateren allemaal uit de 19e eeuw. Met een beetje fantasie zie je hier de stad uit de jaren ’20.
Tekst loopt door onder gallery
Aan de overzijde lonkt het moderne Pudong, sinds begin jaren ’90 uit de grond gestampt. We nemen een treintje door een futuristische tunnel naar de andere kant van de rivier. Ons doel is het Grand Hyatt, dat gevestigd is op de 54e tot 87e verdieping van de Jingmao toren, met 420 meter de hoogste van Shanghai. Niet voor lang overigens, want ernaast verrijst alweer een nieuwe toren, die 460 meter hoog gaat worden. Met de lift laten we ons naar de 87e verdieping vervoeren. Daar bevindt zich de Cloud 9 bar. Gratis uitzicht rondom over de stad. Alhoewel je natuurlijk wel iets moet bestellen, maar dat is nog steeds goedkoper dan een kaartje kopen voor de allerhoogste verdieping (de 88e) waar een observatiedek is, zonder drankjes… Tevreden nestelen we ons in de lekkere stoelen. Nippend aan een glas witte wijn zien we hoe de avond valt. Het uitzicht is fenomenaal. Overal rondom ons hoge gebouwen, of beter, beneden ons, want het lijkt bijna alsof we de stad vanuit een vliegtuig bekijken. De rivier baant zich een weg er doorheen. Het is prachtig. Een waardige afsluiting van ons bezoek aan deze stad.
