Istanbul staat vol met moskeeën en we bezoeken er een paar. Vanzelfsprekend lopen we op een vroege ochtend ook binnen bij de beroemde Blauwe Moskee, in het hart van de wijk Sultanahmet en om de hoek bij ons pension. Vroeg komen is een must, want de hele dag door worden met toeristen afgevulde touringcars uitgeladen. Donderdagochtend passeren we de Blauwe Moskee op de terugweg van een vroege fotoshoot. Er is bijna geen rij, een ideaal moment voor een bezoek, nog voor het ontbijt. We zijn vlot binnen en eerlijk gezegd stelt het interieur ons een beetje teleur. De ruimte is groot en hoog, de vier massieve pijlers houden de boel indrukwekkend bij elkaar, maar waarom hebben ze nou van die lelijke lampen opgehangen die het uitzicht een beetje bederven? We zijn er dan ook vrij snel klaar mee, zeker als vlak na ons de eerste toergroepen de ruimte vullen.
Tekst loopt door onder gallery
De kleinere moskeeën vinden wij mooier en intiemer, al blijven het natuurlijk halve badkamers met al dat mozaïek. Als we een middag door de wijk Kumkapi struinen passeren we er zomaar een. Binnen zijn we de enigen en de sfeer is sereen. Zo kan het dus ook. Net als we de moskee verlaten, is het tijd voor het gebed. Enkele mannen melden zich aan de poort, nadat ze eerst zorgvuldig hun voeten hebben gewassen. Vrouwen en kinderen blijven, indien aanwezig, buiten wachten totdat het gebed klaar is. Wel zo overzichtelijk. Wij sluiten het bezoek af met een kopje thee in een naburig tentje onder een beschaduwd bladerdak. Lage tafeltjes, kleedjes en kopjes op schoteltjes die in heel Istanbul hetzelfde lijken te zijn. Ineens voelt het weer alsof we echt op reis zijn.
