Vol goede moed begaven we ons gisteren per taxi naar de docks, drie kilometer uit het centrum, waar we ons op de boot naar de Andaman eilanden zouden inschepen. Zodra we uit de taxi stapten, begonnen allerlei mannen al heftig te zwaaien. Al gauw bleek waarom. De boot vaart niet. Er is een orkaan op komst over de baai van Bengalen. Een official geeft ons een telefoonnummer dat we kunnen bellen om te informeren wanneer de boot dan wel gaat. Diep teleurgesteld stappen we weer in de taxi. Intussen krijgen we wel een leuk beeld van de stad, met al die taxiritten. Wat ons al was opgevallen, is dat de door de Lonely Planet zo geroemde Old Colonial Architecture haar naam echt eer aan doet. Het is oud en, vooral, ernstig verwaarloosd. Hoe dan ook, we keren terug naar hetzelfde hotel (dat ons prima beviel), waar men ons verbaasd weer ontvangt, maar onze kamer is nog vrij. Nog een paar dagen verplicht in Calcutta.
Een dag later beseffen we ons dat het maar goed is dat die Indiërs het weerbericht een beetje in de gaten houden. Er nadert inderdaad een orkaan, die gisteren al over de Andaman eilanden scheerde. De krant staat er vol van. Het is inmiddels bewolkt, het waait en regent een beetje (lijkt Nederland wel in november), al is de temperatuur nog steeds ver boven de twintig graden. Geen weer om drie dagen op zee te zitten. Bij de Indian Shipping Company laten ze weten dat de boot zeker niet voor zaterdag vertrekt. Als we willen mogen we de tickets weer inleveren, maar wat dan? We kunnen trouwens nog wel een paar dagen wachten. India blijkt inmiddels ook een ware aanslag op onze ingewanden. Ze hebben Rusland en Tibet overleefd, maar hier werkt het kennelijk toch anders. We doen dus even rustig aan, de tv zendt Engelstalige films uit en op de hotelkamer is de wc dichtbij.
