Vannacht raasde de aangekondigde orkaan net langs Calcutta. We hebben er niet veel van gemerkt, behalve wat regen, het zwaartepunt ligt nu in Bangladesh. De boot naar de Andaman eilanden vertrekt pas op dinsdag, dus een week te laat. Kortom, een ongepland langer verblijf in Calcutta. Dit heeft ons de afgelopen twee dagen flink aan het denken gezet. Wat vinden wij eigenlijk van India? We zijn er nu twee weken en om eerlijk te zijn: we vinden het helemaal niks. Het is druk, vies, vol en iedereen wil iets van je. Erger nog, ze zitten ook aan je. De enige manier om door een straat te lopen is met een strak gezicht, alles negerend wat in je omgeving beweegt. Niet erg relaxed dus. Wat was China daarmee vergeleken een oase van rust, ook al wonen daar nog meer mensen dan in India. En alsof het allemaal nog niet genoeg is, zijn onze ingewanden volledig van slag.
Na ruim vier en een halve maand op reis hebben we behoefte aan wat rust en zon. Vermoedelijk is dat ergens in Zuid India wel te vinden, maar dat betekent langdurig reizen door een knettergek land. We hebben bedacht dat het ook anders kan. Op minder dan drie uur vliegen van Calcutta ligt Bangkok. Thailand. Het land van de glimlach. Prachtig, rustig en aardige mensen. We zouden daar toch al naar toe gaan na de reis door India, maar waarom niet gewoon nu? Terug naar India kan altijd nog, zo niet tijdens deze reis, dan wellicht een andere keer. Misschien zijn we gewoon nog niet klaar voor India, of moeten we eerst de batterijen wat beter opladen. We waren er kortom snel uit. We hebben de boottickets afbesteld, geld teruggekregen, en twee vliegtickets naar Bangkok geboekt. Morgenochtend vliegen we al. Heerlijk, die vrijheid om het roer om te gooien.
