We brengen de laatste dagen in Nieuw-Zeeland door aan de kust, vlakbij Auckland. We hebben alles gezien wat we willen zien. De zon schijnt weer volop. Een mooi moment voor wat rust en reflectie. In dit land passeer je het ene hoogtepunt na het andere. Pak een willekeurige folder in een willekeurig informatiecentrum op een willekeurige plek in het land, en je weet dat je ook daar weer bent omringd door het hoogste dit, het diepste dat, het oudste zus of het nieuwste zo. En als je niet bij het diepste meer bent, dan toch vast wel bij het Second Deepest Lake Of The Southern Island of The Northern Most Goldmining Town. Het is niet bij te houden. En dan zijn er natuurlijk ook nog de 101 must-do’s for Kiwis. Eerlijk gezegd zijn we er wel een beetje klaar mee. Het contrast kan ook bijna niet groter zijn. Zo leeg, futloos en bekrompen de dorpen op ons overkomen (zelfs de steden ontkomen niet aan dit beeld), zo overweldigend mooi is het landschap. Eigenlijk hadden hier nooit mensen moeten gaan wonen, denken we wel eens. Nieuw-Zeeland sterft in schoonheid.
We hebben een aantal foto’s verzameld in categorieën om daar getuigenis van te doen. Achtereenvolgens zie je hieronder de Nieuw-Zeelandse meren, de zee, het landschap, de flora en fauna, de wegen, de dorpen en steden en tot slot wat ‘varia’. Intussen reizen wij verder naar Australië, dat heel anders schijnt te zijn. We zijn benieuwd.
