Sydney voelt als een warme deken. En dat komt niet alleen door de heerlijke temperatuur, die ondanks de naderende winter overdag boven de 20 graden komt. We nemen onze intrek in een klein hotel in de wijk Kings Cross. Bepaalde straten doen aan Londen denken. Binnen enkele honderden meters rondom ons vinden we allerlei restaurants, bars, boekwinkels en terrassen. Alle keukens van de wereld zijn hier vertegenwoordigd. De Griekse eigenaar van een koffietentje om de hoek serveert een geweldige espresso, die in Italië niet zou misstaan. Het verkeer raast gezellig druk door de straten en het station van de City trein ligt op een steenworp. Het geheel wordt gecompleteerd door enkele alcohol- en drugsverslaafden die zich rondom een pleintje vlakbij hebben verzameld, het lijkt de Nieuwmarkt wel. Kortom, een prettige plek om een paar dagen te vertoeven.
Tekst loopt door onder gallery
Een bezoek aan Sydney is niet compleet zonder het Opera House en de Harbour Bridge te hebben gezien. Vanaf ons hotel is het een kleine drie kwartier lopen naar het Opera House. Via een lange Montmarte-achtige trap dalen we af richting de haven. We wandelen door een park langs het water. De herfstzon schijnt fel, zo nu en dan passeert een sportieve Australiër al hardlopend. Verder is het redelijk rustig. Totdat we het punt bereiken vanwaar het beroemde uitzicht over het Opera House en de Harbour Bridge te bewonderen is. Busladingen vol Chinezen zijn hier losgelaten. Meer nog dan het uitzicht over de haven van Sydney fotograferen ze elkaar. Aanvankelijk hangt een dichte mist over het water, maar gelukkig hebben wij alle tijd om te wachten totdat die is opgetrokken. Inmiddels is weer een nieuwe bus met Chinezen gearriveerd. We strikken een ouder exemplaar om ons met de vlag op de foto te zetten. Bingo! De Harbour Bridge ziet er van afstand indrukwekkend uit en is dat ook van dichtbij. Het is vrij eenvoudig om de brug wandelend over te steken, want de Aussies hebben een prima wandelpad langs de snelweg aangelegd. Midden op de brug zie je pas goed hoe indrukwekkend Sydney rondom de haven is gebouwd. Een waar grootstedelijk aanzicht. Aan de overzijde constateren we dat we al zeker tien kilometer hebben gelopen. Hoogste tijd voor een verlate lunch. Dat is ook aan deze zijde van de rivier niet moeilijk. Het terras waar we gaan zitten, nota bene in een gebouw dat in Amsterdamse Schoolstijl is gebouwd, blijkt geen wijn te verkopen. Maar niet getreurd, het is een BYO, ofwel bring your own, in Australië een normaal verschijnsel. De wijnhandel om de hoek heeft zijn locatie goed gekozen. Nippend aan een glas laten we alles op ons inwerken. Sydney is een fijne, bruisende stad vol levendigheid, waar bijna het hele jaar de zon schijnt. Niet zo gek dat maar liefst vier van de twintig miljoen Australiërs hier wonen.
