De laatste dagen in Tashkent werken we aan de website, wandelen we nog wat door de parken, verwonderen we ons opnieuw over de lelijke Sovjet architectuur en volgen we op afstand het nieuws over de financiële crisis. Het lijkt erop alsof de hele financiële wereld op instorten staat en op de zender BBC World, die we in onze hotelkamer kunnen bekijken, regent het onheilstijdingen. Op een van de laatste avonden raken we bijna tot onze eigen verbazing verzeild in een lokale nachtclub. We zijn op stap met de Amerikaan Jason en zijn uit Vancouver afkomstige reisgenoot Jeremy. Zij zijn op weg naar Pakistan en India en vieren hun zojuist verkregen visum voor Afghanistan. Wij zien niet helemaal waarom dat laatste een feestje waard is, maar we proosten er lustig op los. En wij hebben tenslotte ook wel wat te vieren met ons ticket voor Bangkok op zak. We eten shashlik op straat en terwijl we alweer op weg zijn naar ons overnachtingadres horen we een stevige discodreun uit een pand komen. Het interieur doet denken aan een afgeragd studentenhuis en er zijn voornamelijk mannen. Ze drinken vodka, wij doen nog maar eens een biertje en mengen ons tussen de locals op de dansvloer. Dat gaat een tijdje goed, maar als ene Yuri ons tot vijf keer toe ongevraagd verzekert dat hij uit Minsk, Belarus afkomstig is en niet uit Moskou, houden we het voor gezien. We zijn klaar om Oezbekistan en de zijderoute te verlaten.
