Het lijkt wel alsof de tijd steeds sneller gaat naarmate de dag van vertrek dichterbij komt. De reiskriebels beginnen nu toch echt toe te slaan. We denken het allemaal goed georganiseerd te hebben, maar elke dag vragen we ons inmiddels af of er niet iets heel simpels is dat we over het hoofd zien. En de agenda is zo ongeveer vol tot aan het vertrek. Elke dag zijn er wel een paar voorbereidende activiteiten te verrichten. Nuttige dingen (zoals oude troep en kleren wegdoen), leuke dingen (zoals Acda en De Munnik in het Vondelpark), echt heel erg noodzakelijke dingen (zoals het visum voor Rusland en de treintickets voor het eerste traject afhalen), vervelende dingen (zoals administratieve ellende: bij geen enkele bank, verzekeringsmaatschappij of welke organisatie dan ook blijkt men in staat om foutloos onze adreswijzigingverzoeken en dergelijke op een normale manier in een keer goed te verwerken…), web dingen (zoals geknutsel aan de website), beetje rare dingen (zoals uitschrijven bij de burgerlijke stand), nog meer leuke dingen (zoals twee concerten in Paradiso) en ga zo maar door. En niet te vergeten de emotionele dingen. Zoals iedereen die steeds vaker belt. Of ons toch nog een keer wil zien (‘want nu kan het nog’). En het kan, want er komt nog een afscheidsfeestje. Of de tweedaagse trip naar Friesland met een goede vriend, die ons beslist een aantal bijzondere plekjes van zijn provincie wil laten zien, met een overnachting in de mooiste herberg van Nederland. Afscheidsetentjes met vrienden en familie (‘echt de laatste keer, voorlopig’), de laatste fietstochtjes door Amsterdam (wat ligt het Vondelpark er toch mooi bij). Of gewoon, de momenten dat we even niets te doen hebben en de tijd lijkt stil te staan. Van die dingen.
