Irkutsk is een welkome tussenstop. Het is fijn om even voor twee dagen uit de trein te zijn. In één keer doorreizen naar Vladivostok zou wat te veel van het goede zijn geweest, en Irkutsk wordt ook wel het ‘Parijs van het oosten’ genoemd. We zijn benieuwd of het die naam zal waarmaken. Voordat we de stad echter te zien krijgen, worden we eerst met behulp van een transfer naar het Baikal meer gebracht, dat niet ver van Irkutsk vandaan is. We hebben daar een chalet geboekt. Onderweg zien we meerdere autowrakken in de berm en het valt ons op dat hier erg hard wordt gereden. Gelukkig houdt onze chauffeur zich redelijk aan de maximum snelheid. Als we het dorp Listvjanka bereiken zet de chauffeur ons af bij een chalet. Els protesteert. Dit is niet wat zij van het onderkomen had verwacht. Ze wil eigenlijk dat de chauffeur ons direct weer mee terug neemt naar Irkutsk, naar een echt hotel. Ik probeer Els ervan te overtuigen dat het allemaal wel meevalt. Ze vindt dat het te veel op ‘zo’n berghut van jou’ lijkt, maar uiteindelijk draait ze bij. En gelukkig maar, want er is eigenlijk niets mis mee. Bovendien eindelijk een bed dat niet beweegt en het is nog comfortabel ook.
Listvjanka zou nogal toeristisch zijn, zo hadden we hier en daar gelezen, maar daar merken we helemaal niets van, terwijl het toch echt zomer is. Het is er vrijwel uitgestorven, al spotten we zowaar een viertal vermoeid ogende backpackers. Ook hier zien we enkele hooggehakte dames rondlopen, met traditiegetrouw een wat kleurloze man aan hun zijde. Er is een restaurant en ook nog een enkel café aan het water. Er zijn bankjes waarop het heerlijk zitten is en het immens grote Baikal meer zich aan je voeten uitstrekt. In het Baikal Chalet, dat inderdaad – toegegeven – zo in de Alpen had kunnen liggen, is het ‘s nachts doodstil. We brengen daar de avond door op ons balkon met uitzicht op het meer, drinken een flesje wijn en mijmeren over onze belevenissen en de dingen in de wereld.
Tekst loopt door onder gallery
De volgende morgen haalt de chauffeur ons weer op voor de rit terug naar Irkutsk. Langs de inmiddels bekende autowrakken rijden we naar de stad. Ons onderkomen daar kan met een gerust hart ‘Sovjet-stijl’ worden genoemd. Aan de kamers is sinds de jaren 1960 vermoedelijk niet veel meer gedaan. Snel vergeten maar. Van Irkutsk blijven ons dan ook vooral de in vergaande staat van verval verkerende houten huizen bij. De benaming ‘Parijs van het oosten’ is wel erg enthousiast, wij classificeren dat dan maar als Russische propaganda. Verder valt het agressieve rijgedrag van de lokale bevolking op, ook hier in de stad rijden ze veel te hard. Oversteken is ronduit gevaarlijk. Zelfs als het voetgangerslicht op groen is gesprongen, is het verstandig om nog regelmatig naar links en rechts te kijken. We kiezen maar weer eens voor een sushi diner (wat ons betreft, naast koffie en taartjes, de meest verstandige keuze qua eten in Rusland) en maken daarna nog een lange avondwandeling die ons via straatjes met houten huizen en een beeld van Lenin uiteindelijk naar de oever van de rivier Angara voert die door Irkutsk stroomt. De zon gaat hier laat onder in deze tijd van het jaar en werpt prachtige schaduwen. We zijn klaar voor het vervolg van onze treinreis.
