Ergens in september 1998 klopte een locatiemanager van de Lord of the Rings crew op de deur van de familie Alexander, schapenboeren in de omgeving van Matamata. De rest is geschiedenis. Hobbitstee werd in maart 2000 aangelegd, en tussen december 2000 en maart 2001 werd er gefilmd. Nu is het de enige nog overgebleven filmlocatie, en uit het verhaal van onze gids maken we op dat het eigenlijk een wonder is dat we de plek nog kunnen zien. Na afloop van de opnamen werd met de afbraak van de filmset begonnen, maar slecht weer stelde de afronding daarvan een aantal maanden uit, waardoor de familie de gelegenheid kreeg om te onderhandelen over het behoud ervan. Een bezoek aan Hobbitstee (de Engelsen zeggen natuurlijk Hobbiton) is onmogelijk zonder een excursie te boeken, het is immers privéterrein. Met een busje rijden we van het centrum van Matamata naar het land van de Alexanders. Maar voordat Balingshoek (of Bags End) zich in al haar glorie toont, moet eerst een demonstratie schapen scheren worden bijgewoond, dat is bij de tour inbegrepen. Wij zijn de enige deelnemers, dus verstoppen is onmogelijk. Zo klein als Hobbits zijn we bovendien niet. Els belooft vooraf dat ze er (tot in lengte van jaren) veel grappen over gaat maken, maar tot ons beider verrassing blijkt het erg leuk te zijn. De boer heeft er zo’n handigheid in dat het bijna nog te snel voorbij is. Als troost mag Els de schapen nog wel even voederen.
Tekst loopt door onder gallery
In het busje rijden we verder, heuvel op, heuvel af. De weg waarover we rijden, werd aangelegd door het Nieuw-Zeelandse leger, om alle filmploegen in staat te stellen naar de locatie te kunnen rijden. Nu maakt de boer er dankbaar gebruik van om snel de uiteinden van zijn land te bereiken. Het landschap is prachtig en doet inderdaad erg aan De Gouw denken. Dan draaien we een hoek om en daar ligt het: Hobbitstee. Het ziet er niet meer precies zo uit als in de film. Het contract met de filmmaatschappij brengt met zich mee dat er niets aan de status quo van de locatie mag worden veranderd. Zo mag deze niet verder worden aangekleed, mogen de begeleiders zich niet als Hobbits verkleden en meer van dat soort zaken. De frontjes van de Hobbitholen mocht wel van een nieuwe laag multiplex worden voorzien, omdat ze aanvankelijk waren gebouwd om niet veel langer dan een jaar mee te gaan. Het maakt mij allemaal niets uit, mijn hart klopt sneller dan ik eigenlijk wil toegeven. Dit is Hobbitstee! Ik loop zo snel de heuvel op dat ik ervan hijg. De ondergaande zon zet het geheel in een mooie gloed. Vanaf de ronde voordeur van Balingshoek hebben we een prachtig uitzicht over de omgeving. We zien het meer waaraan de molen lag, de grote feestboom waaronder Bilbo zijn afscheidsspeech hield en in de verte de heuvels waarover Frodo en Sam vertrokken naar het land Mordor. En daarvoor hoef je op deze plek niet eens zo heel veel fantasie te hebben. Wel voor de binnenkant van het Hobbithol. Die opnamen werden in de studio in Wellington gemaakt, dus we kunnen alleen bij de ronde deur poseren. We hebben alle tijd, het komt eigenlijk erg goed uit dat er geen andere toeristen zijn.
Tekst loopt door onder gallery
Tevreden laten we ons terugrijden naar Matamata, waar de campervan op ons wacht. Niet zo comfortabel als een Hobbithol, maar goed genoeg om ons aan die andere liefhebberij van Hobbits te wijden, het tot ons nemen van drank en spijzen. En nu we het toch over Hobbits hebben, hieronder een collage van alle overige Lord of the Rings filmlocaties die we tijdens ons bezoek aan Nieuw-Zeeland hebben aangedaan.
