Volgens de Lonely Planet heerst in het dorp Kampot een laid-back atmosfeer. Ofwel in goed Nederlands: er is helemaal niets te doen. Maar juist daarom reizen we er heen. De busdienst vanuit Sihanouk Ville is opgeheven nadat een buschauffeur enige tijd geleden een kind heeft doodgereden. Gelukkig is de Australische uitbater van de kroeg G’day mate in het ontstane gat gesprongen. Met zijn privé busje reizen we in twee uur naar Kampot. De chauffeur houdt zich redelijk aan de belofte uit de folder: no crazy overtaking, no ear cracking karaoke en no endless beeping on horn… Na aankomst in Kampot checken we in bij een guesthouse aan de rivier dat wordt gerund door een Française. Het is inderdaad erg rustig in het plaatsje. Stille lanen met vervallen oude koloniale huizen, die nog door de Fransen zijn gebouwd. De laan langs de rivier heeft in de verte wel iets van een boulevard. Enkele verdwaalde westerse uitbaters hebben hier leuke terrassen gemaakt. Ze zijn nog niet voor de helft bezet. Het massatoerisme is hier nog jaren weg. We maken een wandeling door de rustige straten naar de oude ijzeren brug over de rivier. Na het diner kijken we dan toch nog maar een keer de film The Killing Fields, vanaf de dvd-speler op onze slaapkamer, waar de airco lekker zoemt.
