Op het bomvolle Keleti station stappen we in de nachttrein die ons naar Boekarest zal brengen. Onze wagon blijkt een tweedehands Schlafwagen van de Duitse spoorwegen te zijn. Weliswaar wat versleten, de Roemeense spoorwegen kocht deze vermoedelijk meer dan twintig jaar geleden, maar door de notenhouten betimmering in de cabines en het gangpad lijkt het alsof we terug in de tijd reizen. Het voelt luxe, maar desondanks hebben we een onrustige nacht. Allereerst worden we laat op de avond lastiggevallen door achtereenvolgens de Hongaarse en de Roemeense douane. Pasport! Huh, dit is toch Europese Unie? Onze buurman, die met zijn dochter naar Brasov reist, haalt zuchtend zijn schouders op. Die hele Europese Unie is maar een slecht idee, wie wordt er nou beter van? De Roemeense douane onderwerpt ons zelfs aan een klein kruisverhoor. Wat we in Roemenië gaan doen en hoe lang? We laten het gelaten over ons heenkomen en rijden verder de nacht in. Het oude treinstel schudt behoorlijk, dus niet helemaal wakker komen we rond negen uur de volgende ochtend aan op het Gara de Nord in Boekarest. Pas om half twee krijgen we de sleutel van een appartement dat we voor een nacht hebben geboekt. We kunnen onze tassen achterlaten in de auto die ons heeft opgehaald, deze zal ook straks voor ons appartement staan. Ondanks dat we ons vies voelen en het bloedheet is, besluiten we de stad in te gaan. Eerst maar eens op zoek naar een plek om te ontbijten.
