Nikko is een klein stadje dat bekend is om zijn Nationaal Park. Hier bevinden zich talloze schrijnen en tempels. Het verschil tussen deze twee is grofweg als volgt. Schrijnen zijn gesticht vanuit het shinto geloof (aanbidding van de natuur) en tempels vanuit het boeddhisme. Daarnaast wordt het ook nog vermeld op de lijst van UNESCO, werelderfgoed dus. We nemen vanaf Tokyo eerst een snelle Shinkansen en vervolgens een lokale trein die ons naar het station van Nikko brengt. Het is zwaarbewolkt, bij aankomst regent het. Gelukkig heeft men ook hier weer aan alles gedacht, er staan courtesy umbrella’s klaar bij het station.
We onderbreken onze wandeling naar het hotel voor een Koreaanse lunch. Ook hier weer: schoenen uit, slippers aan. De eigenaar vindt het kennelijk leuk dat we Nederlanders zijn. In elk geval toont hij ons trots enkele stukken Delfts Blauw, die hij ooit kado heeft gekregen. Zodra het wat droger lijkt, vervolgen we onze weg naar ons onderkomen dat prachtig romantisch aan de rivier ligt, in the middel of helemaal niets, een heerlijke plek om even tot rust te komen na alle hectiek van Tokyo. Het wordt bovendien onze eerste overnachting in Japanse stijl. Onze kamer heeft een halletje met daarna een verhoogde vloer (slippers uit), op deze vloer liggen tatami matten gemaakt van rijststro, er staat een laag tafeltje met twee kussens en twee (Louis) Futons die dienstdoen als ons bed. Als hoogtepunt heeft de Inn ook een hotspring, een zeer warm waterbad, dat de Japanners een onsen noemen. Een dergelijk bad nemen in Japan heeft nogal wat etiquette om het lijf. Gelukkig zijn we voorbereid. We hebben mazzel, in tegenstelling tot wat gebruikelijk is, hebben we het bad voor ons alleen. Dus geen bergen Japanners, naar sekse gescheiden om ons aan te staren en te zien wat we fout doen. Nee, we mogen hier eerst nog even privé oefenen. In onze kamer trekken we de katoenen kimono aan, Japanners noemen dat een yukata. Slippers aan en richting het bad. De regels schrijven voor dat je begint met een zeer uitgebreide schoonmaak en schrobbeurt buiten het bad. Hiervoor staan de volgende attributen tot onze beschikking: lage krukjes, afwasteiltjes, een douche en veel sopmiddel. Gezeten op de lage krukjes beginnen we ons vrolijk in te zepen, wanneer zou het schoon genoeg zijn? Dan zorgvuldig wassen en goed afspoelen. Er mag beslist geen zeep in het bad terecht komen. Langzaam laten we ons in het stomende bad zakken. Het is erg warm, zeg maar gerust heet. Volgens de regels maken we zo min mogelijk golfbeweging en al snel volgt de totale ontspanning. Met uitzicht over de rivier, het regent zachtjes, is het hier prima vol te houden. Na het bad nemen we, nog steeds gekleed in yukata, een verkwikkend kopje groene thee. Die avond hebben we onder het genot van de nodige biertjes en echte Japanse Suntory (‘it’s Suntory time’) een lang gesprek met een Fransman uit Parijs, die drie weken alleen door Japan reist en een Engelsman uit Londen. Beiden zijn hier enkele weken op bezoek en keren dan naar huis terug. Op die momenten realiseren we ons pas goed dat we ons in een bevoorrechte positie bevinden.
Tekst loopt door onder gallery
Een dag later, het weer is inmiddels wat opgeklaard, bezoeken we het Nikko Nationaal Park. Het is een geweldig geheel. De ene schrijn wordt afgewisseld met de volgende tempel. We waren gewaarschuwd voor grote drukte en hordes toeristen, maar dat valt reuze mee. Behalve een enkele westerling zijn het grotendeels Japanse toeristen die we hier zien. De trip blijkt bijzonder populair te zijn bij scholieren, klas na klas trekt aan ons voorbij. En allemaal gaan ze op de foto. Het regent soms een klein beetje, de mist tussen de bomen geeft het geheel iets mystieks. Aan het eind van de middag is het tijd voor lunch. We vinden een tafeltje in een tentje dat wordt gerund door twee oude Japanse dames. Ze maken heerlijke yakitori (kip op een prikkertje) en de zaak hangt vol met visitekaartjes, pasfoto’s, geld, metrokaartjes en bedenk maar wat een gemiddelde toerist achter kan laten. Uiteraard prikken ook wij ons WereldOpReis visitekaartje aan de wand. Bij de tweede duik in het hete bad die middag voelen we ons al volleerde badderaars. We wennen snel, Japan is een heerlijk land om te verblijven. Een bezoek aan de wc daarentegen is niet zonder risico. Je moet altijd alert blijven! Zo is daar de verwarmde wc-bril. Dan de vele knopjes. Een waar spektakel: er zijn knopjes voor bidet en shower, deze kunnen naar keuze ingesteld worden qua warmte en hardheid van de straal. Soms is er een knopje om een doortrekgeluid te produceren zodat je kamergenoot geen last van bepaalde geluiden heeft. De echt luxe uitvoeringen hebben ook nog een knopje voor lekkere luchtjes. En dan zijn er variaties qua doortrekken. Soms gaat dat automatisch, soms komt er water uit het wasbakje boven de wc, om direct je handen te wassen. Kortom, het is zeer schoon, maar niet ongecompliceerd. Los nog van het feit dat de huisslippertjes uit moeten en de wc-slippertjes aan moeten. Wat dat betreft is de wc Japanish Style (gewoon hurken) een stuk eenvoudiger.
