De wekker gaat af om 4.50 uur. Buiten is het nog donker. We hebben een tochtje bij zonsopgang over de Li River geboekt. Met dank aan Lucy, die we eergisteren ontmoetten in haar restaurantje. We streken er neer voor een Irish Coffee en tot onze verrassing bleek ze niet alleen uitstekend Engels, maar zelfs enkele woorden Nederlands te spreken. Toen we aan onze tweede Irish bezig waren, kwam ze met haar moeder bij ons zitten en legde ons de details van een Chinees kaartspel uit. Het lijkt een beetje op Rummikub, maar is voor ons kansloos met al die karakters. Toen we haar nog iets later vroegen wat het beste moment is voor een boottochtje over de Li River bleek ze dat zelf voor ons te kunnen regelen. We hadden inmiddels al de nodige informatie ingewonnen bij diverse bureautjes, die niet allemaal even betrouwbaar overkwamen, zodat we onmiddellijk konden inschatten dat haar verhaal klopte en goed klonk. Omdat ze verder niet aandrong, besloten we gewoon bij haar te boeken.
Twee dagen later melden we ons om 05.30 uur voor de deur bij Lucy’s Place. De auto die ons naar een dorpje zo’n 30 kilometer stroomopwaarts zal brengen, staat al klaar. Over de nog vrijwel verlaten weg rijden we in het aardedonker in de richting van Guilin. Na enige tijd buigen we af naar het dorpje Yangdi. Het ligt er uitgestorven bij, inmiddels is het bijna licht geworden. De chauffeur haalt de schipper uit zijn huis en we wandelen naar de boten. Er liggen er maar een paar. Behalve enkele vroege vissers is er niemand. De boot hebben we helemaal voor ons alleen. We krijgen een thermoskan heet water en maken koffie. Samen zitten we voorop het dek en laten het overweldigende landschap op ons inwerken. Gelukkig voor ons trekt de mist wat op en zien we de karstbergen overal rondom ons opduiken. Lucy had gelijk. Op dit tijdstip zijn hier nog geen toeristen. We zien zo nu en dan een visser zijn netten door het water halen. Aan de oevers zitten vrouwen op ouderwetse wijze de was te doen. Zondag wasdag. We worden ingehaald door een lokale busboot. Op de meest vreemde plaatsen stappen de bewoners rondom de rivier in en uit. Dan duikt zomaar een kudde buffels op. De schipper mindert keurig vaart. Een hele colonne, zwemmend door de rivier. In stilte kijken we onze ogen uit. Het is misschien wel een van de mooiste momenten tijdens onze reis tot nu toe.
Tekst loopt door onder gallery
We maakten ook nog een filmpje tijdens het varen. Beetje mistig is het beeld wel, maar ja, mistig was het nou eenmaal. Zowel Els als Aldert leggen een aantal verklaringen af over het vaartochtje. “Straks een lekker kopje koffie van die meneer,” aldus Els, terwijl Aldert er een onvervalste “we beat the crowds” uitgooit en verder eigenlijk alleen maar kan genieten in stilte.