Onze eerste kennismaking met het Noordereiland is de hoofdstad Wellington. De stad ligt aan een baai en heeft een aantal hoge gebouwen. Helaas is het weer omgeslagen en regent het. We zoeken onze toevlucht in het (gratis) Te Papa museum, dat gewijd is aan de geschiedenis van Nieuw-Zeeland. Het is een groot gebouw vol hoeken en gaten, dat een paradijs voor kinderen blijkt te zijn. Het doet een beetje denken aan Nemo, met een aardige expositie over het ontstaan van vulkanen, iets waar Nieuw-Zeeland bezaaid mee is. Van de Maori overblijfselen zijn we wat minder onder de indruk. Ze schijnen al zo’n 1000 jaar in Nieuw-Zeeland te wonen, maar hebben weinig echt indrukwekkends achtergelaten. Veel meer dan replica’s van de hutten waarin ze woonden en wat houtsnijwerk zien we niet. Toch vreemd, de Cambodjanen bouwden zo’n 800 jaar geleden Angkor Wat. We vragen ons af waarom iets dergelijks ook niet hier is neergezet. Het oudste gebouw in Nieuw-Zeeland dateert uit 1822 en werd nota bene door een Europeaan gebouwd. Waren de Maori soms lui? De nazaten die we op straat en in de supermarkten tegenkomen, maken in elk geval niet een erg fitte indruk. Gekleed in joggingbroeken en zonder uitzondering met overgewicht. Forse types, zeg maar.
Tekst loopt door onder gallery
We laten Wellington na een dag achter ons en rijden noordwaarts. Dat zou in dit deel van de wereld betekenen dat je het mooie weer tegemoet rijdt, maar nu even niet. Na bijna drie weken met vooral mooi weer, is een periode van regen aangebroken. Volgens de locals is dat hard nodig, want het schijnt nogal droog te zijn geweest de laatste tijd. Een dag na de drukte van Wellington kamperen we alweer gratis in het midden van niets op een DOC-camping (dat staat voor ‘Department of Conservation’), waar de enige luxe een compost wc is. Behalve wijzelf is er verder helemaal niemand. De plek heet Otaki Forks en ligt midden in een bos. In de nacht is het pikdonker en de regen klettert op het dak van de campervan. Als Els er even uit moet, kan ze in het donker en vanonder de paraplu de camper niet meteen terugvinden. Pas als ik een licht aandoe, blijkt dat ze precies de verkeerde kant op wandelde. Avontuurlijk is het wel.
