Australië is niet alleen beroemd om zijn kangoeroes. Koala’s zijn minstens net zo’n icoon. Maar wel meer bijzonder, want koala’s zijn een stuk minder gemakkelijk te spotten en komen alleen in bepaalde delen van Australië voor. Het zit ons mee, want slechts twee dagen na ons succes met de buidelbeesten scoren we al koala’s. Het kan niet op. We zijn na de Snowy Moutains richting het zuiden gereden, via een overnachting in de plaats Euroa. Daarna hebben we Melbourne links laten liggen (niet handig, zo’n grote stad met een campervan) en rijden verder over de Great Ocean Road. We maken een stop bij Kennett River. Meer dan een camping aan de weg is het niet, maar er is gratis wifi en, toegegeven, daar zouden we hier in Australië zelfs voor zijn omgereden. Daarnaast belooft een folder dat er koala’s op de camping zitten. Een onweerstaanbare combinatie. Koala’s houden van eucalyptusblad en de camping ligt midden in een eucalyptusbos. Kortom, de verwachtingen zijn hoog gespannen. Het meisje bij de receptie geeft ons na lang nadenken, het wikken en wegen duurt zeker een paar minuten, plek B11. Er is verder vrijwel niemand, maar ach, ze willen natuurlijk wat aanspraak in deze rustige tijden. No worries.
We rijden naar onze plek. Eindelijk eens een camping met vooral gras. Met al die eucalyptusbomen ziet het er pittoresk uit. We zijn nog maar net geïnstalleerd of het is al raak. Er zit een koala zowat boven ons hoofd. Het is al schemerig, maar we fotograferen er meteen lustig op los. Je weet tenslotte maar nooit. Jammer genoeg zit onze vriend nogal hoog en slaapt. Slapen doen ze ongeveer 20 uur per dag, omdat ze een nogal traag metabolisme hebben. Dus de kans om er eentje actief huppend tegen te komen, is een stuk minder groot dan de slaapstand. Maar het maakt ons niet zo heel veel uit, ook slapend zien ze er uitermate schattig uit. In de ochtend worden we begroet door een stralend zonnetje. Niet door de koala in de boom, die is verdwenen. We besluiten een dag te blijven en maken een wandeling in het achter de camping gelegen bos, waar de kans op een ontmoeting met een koala vrij groot moet zijn. Dat blijkt inderdaad het geval. We zien er steeds meer. Over het algemeen zitten ze hoog in de bomen en slapen, maar plotseling spot Els er eentje die op een veel lagere overhangende tak zit. Met wat klauterwerk kom ik een stuk dichterbij. De camera snort tevreden, zeker op het moment dat het beestje zijn ogen opendoet en wat slaperig om zich heen kijkt. Met moeite maken we ons na enige tijd los en wandelen dieper het bos in. We kijken goed om ons heen en worden rijkelijk beloond. We zien een koala over een heel stelsel van takken omhoog klauteren. Het hoogtepunt is een koala die net begonnen is aan een voedzame maaltijd. Hij zit op ooghoogte en we kunnen dus erg dichtbij komen, zo dichtbij zelfs dat we de aaibaarheidsfactor kunnen vaststellen. En die is hoog!
