De Great Ocean Road begint iets ten zuiden van Melbourne en volgt de grillige kustlijn naar het zuidwesten. De weg werd na de Eerste Wereldoorlog aangelegd door teruggekeerde soldaten. Werkverschaffing dus, bedoeld om een toeristische attractie te creëren. Het is inmiddels een must do voor wie door Australië rijdt. En dus volgen ook wij de route. Eerlijk gezegd valt het ons een beetje tegen. We hebben wel eens een mooiere kustweg gereden. Het noemen van Nice-Monaco is misschien wat flauw, maar die weg bestaat dus wel. Net als Highway 1 langs de Amerikaanse westkust. Meer recent vonden wij de Catlins in Nieuw-Zeeland ook indrukwekkender. Wat ook opvalt, is dat de Great Ocean Road nietvoortdurend langs de kust voert. Toegegeven, we zijn verwend. We zijn daarentegen wel onder de indruk van een van de hoogtepunten langs de route, de Twaalf Apostelen. Dat het een hoofdattractie is, blijkt wel uit de vele bezoekers met wie we, zelfs nu het al bijna winter is, het uitzicht moeten delen. Uit het niets duiken ineens de bussen met toeristen op. De Twaalf Apostelen zijn in feite lang geleden afgebroken klifrotsen, die recht omhoog uit zee steken. Inmiddels zijn het er nog maar elf, want een van de Apostelen is al jaren geleden door de zee verzwolgen. De zon schijnt niet, maar misschien is dat voor deze locatie wel beter zo. De wolken en de zee geven het geheel iets onheilspellends.
