De laatste twee dagen in Thailand brengen we door in Bangkok. We doen nog wat aan lichamelijk onderhoud (Els een mani- en pedicure, Aldert pakt een kappertje), verkopen overbodige leesboeken en ruilen onze kleine dagrukzak om voor een iets groter maatje (45 liter), om als tweede tas te fungeren. Handig voor als we straks Down Under wat meer warme spullen hebben. Als we einde middag een biertje drinken, ziet Els zomaar haar kapster uit Amsterdam (met vriend) langslopen. Wat is de wereld ineens klein. We maken er een gezellige avond van. Een dag later arriveert een vriendin uit Amsterdam. Dat is geen toeval, zij zal twee weken met ons meereizen. We hebben een kamer voor haar geregeld in ons guesthouse. Als ze vijf uur in de ochtend op het vliegveld van Bangkok landt, liggen wij nog in diepe slaap, maar de mannen van het guesthouse weten ervan. Alles gaat uiteraard goed, en ‘s middags zien we elkaar. Na maandenlang samen reizen, blijkt februari dus de maand van de Hollandse ontmoetingen te zijn.
Woensdag in alle vroegte vertrekken we met zijn drieën voor de reis naar Cambodja. Het wordt een lange dag. De bus zou om half negen moeten wegrijden, maar de buschauffeur heeft zich verslapen. Pas om kwart voor tien zijn we eindelijk op weg. Ook daarna zit het niet mee. Bij een tolpoort op de snelweg rijdt de chauffeur tegen de bumper van zijn voorganger. Slechts een klein deukje, maar we staan anderhalf uur op de vluchtstrook te wachten op een schade-expert. Erg frustrerend. Pas rond half vier in de middag arriveren we in Aranya Prathet, de Thaise grensplaats. We worden afgezet op een plek waar we nog iets behoorlijks kunnen eten en sommige reizigers zich een duur visum laten aanpraten. We hebben honger, dus we eten wat. Als de bus uiteindelijk weer verder wil rijden naar de grenspost en de immigratie, blijkt er weer iets mis te zijn. Lekke band of losse onderdelen, we weten het niet helemaal zeker. Het is ondertussen half vijf en we zijn het zat. We hebben een ticket tot aan de grens, dus we besluiten vandaag niet verder door te reizen. Tegen de tijd dat we Siem Reap in Cambodja bereiken, zal het zeker elf uur in de avond zijn en daar hebben we geen zin in. Op de plek waar we nu zijn, bevindt zich ook een prima en goedkoop guesthouse, slechts 400 baht voor een schone kamer met warme douche. Tevreden constateren we dat de rest van het gezelschap uit de bus zich als makke schapen verder laat vervoeren, terwijl wij op het bankje voor het guesthouse een biertje opentrekken. Komt ervaring dan inderdaad met de jaren? Wie zal het zeggen, morgen reizen we in elk geval verder naar Cambodja.
