Gyantse – Shigatse – Sakya
Shigatse is van oudsher de thuisbasis van de Panchen Lama. De tiende Panchen Lama is in 1989 gestorven. De elfde is op jonge leeftijd door de Chinezen gevangen genomen. Niemand heeft hem sindsdien ooit nog gezien en het is onduidelijk of hij nog leeft.
De RTL-presentator blijkt in de kamer naast ons te hebben geslapen. Benieuwd of ze hem daar zogenaamd hebben gewekt met de camera. We zien ze rond acht uur in de ochtend vertrekken. Het is koud, maar de zon schijnt. Het eerste stuk van de rit is hetzelfde als gisteren. Het is niet ver rijden naar Shigatse, zo’n anderhalf uur. De weg is, alweer, uitstekend. Shigatse oogt groot, maar het is dan ook de tweede stad van Tibet. In het verleden wedijverde Shigatse met Lhasa over het zijn van politieke en religieuze hoofdstad. Lakpa werd geacht hier met onze paspoorten de permits voor de verdere reis te regelen, maar eenmaal aangekomen blijkt dat niet nodig te zijn. Waarom wordt niet helemaal duidelijk. We maken ons er niet heel erg druk over en bezoeken het lamaklooster. Het is prachtig. Net als het Sera klooster bij Lhasa lijkt het op een kloosterdorp, dat er nog net zo uitziet als vroeger. Na het betalen van de entree, maar liefst 55 yuan per persoon, wanen we ons bijna in een Italiaans dorpje. Gebouwd tegen een heuvel glinsteren de witte huizen in de felle zon. Op de pleintjes staan bomen. Shigatse is van oudsher de thuisbasis van de Panchen Lama. De tiende Panchen Lama is in 1989 gestorven. De elfde is op jonge leeftijd door de Chinezen gevangen genomen. Niemand heeft hem sindsdien ooit nog gezien en het is onduidelijk of hij nog leeft. De Chinezen hebben een door henzelf gekozen Panchen Lama geïnstalleerd. De nu inmiddels 18-jarige jongen is de zoon van twee hoge partij ambtenaren. Afbeeldingen van hem zijn hier in alle tempels in veelvoud te zien. Sommige monniken spreken Engels en dat vinden we verdacht. We denken aan de spymonks waarover de Trotter gids spreekt: Tibetanen die in China zijn gedrild en worden teruggestuurd om de andere Tibetaanse monniken in de gaten te houden. Het zou ons niets verbazen als ze in dit klooster in groten getale aanwezig zijn. Aan de schoonheid van het complex doet dat alles echter niets af. Helemaal niet als we, net op het moment dat we weer weg willen gaan, druk gepraat horen achter een muur. Debatterende monniken! We weten de route naar de binnentuin te vinden en zien hetzelfde schouwspel als in het Sera klooster. Maar deze keer zonder andere toeristen en op veel kleinere schaal. Bij de uitgang ontmoeten we voor de tweede keer het RTL-team. We geven ze de tip om het debat te filmen, maar dat blijken ze niet nodig te hebben of te vinden. Gemiste kans, vinden wij. Roeland wordt gefilmd terwijl hij twee keer over het plein heen en weer loopt en de spullen worden ingepakt.
Tekst loopt door onder gallery
Na Shigatse vervolgen we de Friendship Highway richting Nepal. De weg is nog steeds uitstekend, goed asfalt en er is hier weinig verkeer. Het landschap doet denken aan Arizona. Brede, bruine valleien en hoge bergen rondom. Alles bruin. De weg stijgt naar een pas op 4600 meter hoogte. Het waait hier hard. De zon schijnt fel. Gebedsvlaggen wapperen in de wind. Het is inmiddels een bekend tafereel. Even verderop verlaten we de hoofdweg. We slapen vanavond in het dorp Sakya, waar weinig toeristen zouden komen. De weg er naartoe is eveneens geasfalteerd. We rijden door een prachtige vallei. Overal zijn kleine dorpen. Het is hooitijd. Hele Tibetaanse gezinnen zijn druk bezig met de oogst. Het is een prachtig gezicht, al die bergen hooi in het landschap. Ook hier lopen koeien en yaks.
Tegen vier uur in de middag zijn we in Sakya, op 4280 meter. We zijn goed geacclimatiseerd en voelen er vrijwel niets van. Het dorp oogt bijna volledig onaangetast. Tot onze verbazing is er wel een modern hotel gebouwd. We nemen een kamer voor 160 yuan, de bedden hebben verwarming en de manager belooft dat we vanavond een warm bad kunnen nemen. Alweer helemaal goed! Modern blijkt wel naar Tibetaanse maatstaven te zijn, want de meeste lichtknopjes doen het niet en het bad blijkt later de enige optie te zijn, omdat de douche niet werkt. Maar wij vinden het allang best. We hebben nog een paar uur voor het eten en die gebruiken we om Sakya te verkennen. De huizen zijn prachtig gekleurd, op deze manier hebben we het nog niet eerder in Tibet gezien. We laten het klooster voor wat het is (we hebben al twee prachtige exemplaren gezien deze trip) en maken in plaats daarvan een uitgebreid rondje door het dorp, dat we afsluiten met een klim naar vier witte pagodes die tegen een bergwand gekluisterd liggen. Het licht is prachtig en we maken misschien wel onze mooiste foto’s van Tibet. Toeristen zijn er hier inderdaad vrijwel niet, we zien slechts een enkeling rondlopen, alhoewel er ‘s avonds in het hotel toch nog zo’n twintig in totaal blijken te zijn. De mensen in het dorp kijken ons nieuwsgierig aan, maar de kindertjes hebben al wel het woord money geleerd. Het wordt een beetje eentonig, maar dat hebben we gedurende de gehele trip van Zhongdian naar Lhasa niet een keer gehoord.
