Nieuw-Zeelanders houden niet van risico’s. Overal word je gewaarschuwd voor mogelijke gevaren die de bezoeker wellicht zouden ontgaan. Als je net uit Azië komt, waar passagiers zelfs op het dak van de bussen meereizen, is dat allemaal erg lachwekkend. Een houten loopbrug over een rivier, die er bepaald stevig uitziet, mag maar door tien personen tegelijk worden bewandeld. Bij een bungeejumping locatie, een bezigheid met toch een zeker risico zou je zeggen, worden bezoekers gewaarschuwd voor mogelijk gladde houten trappen. En in de nationale parken is het helemaal feest. Ga nooit zomaar onvoorbereid op pad. Plan, prepare and equip, lezen we op allerlei borden. Zelfs als je bijziend bent, kun je ze niet missen. De oude goudzoekers nederzetting Cromwell is nog te bezichtigen in de vorm van een paar oude huizen. Gerestaureerd uiteraard en voorzien van volledig ingerichte bezienswaardigheden. Gooi een dollar in een apparaat en de oude drukpersen komen voor je ogen zo weer tot leven. Maar pas wel op. Want deze ‘Old Town’ is zelfs aangemerkt als een multiple hazard area. Wij hebben niet kunnen ontdekken waarom, of het moet het hobbelpaard zijn geweest. Al stond daar trouwens een afzonderlijk bord bij om de ouders te waarschuwen hun kind niet alleen te laten bij het maken van een ritje.
Tekst loopt door onder gallery
Misschien wel de apotheose van dit alles vinden we bij de Fox glacier. Volgens de gidsjes een van de maar drie gletsjers ter wereld die eindigt in een regenwoud, maar daar gaat het nu even niet om. Anders dan in de Europese Alpen, waar je zelf maar uitzoekt of je ervaren genoeg bent om een gletsjer op te gaan, wordt de bezoeker hier al enkele honderden meters voor het einde van de gletsjer door een hek tegengehouden. Verdergaan is alleen voorbehouden aan lokale gidsen of als je over extensive experience beschikt. Nou heeft Aldert dat volgens eigen zeggen, dus klimmen we onverschrokken over de afrastering om iets dichterbij het ijs te komen. Een mooi plaatje maken brengt soms risico’s met zich mee. Els maakt zich vanzelfsprekend grote zorgen over haar veiligheid, maar na een rondje door de morene bereiken we na een half uurtje struinen weer veilig en wel het hek. Terwijl we er overheen klimmen, terug naar het pad, worden we gadegeslagen door twee oudere Nieuw-Zeelanders. Ze kijken enigszins bezorgd.
‘Be careful out there’, zeggen we tijdens het passeren.
Aan de reactie te zien, is dat niet aan dovemansoren gericht.
