De treinreis van Bangkok naar Chiang Mai verliep deze keer niet helemaal zonder slag of stoot. In de vroege morgen begaf de locomotief het en moesten we enige tijd wachten op een andere trein. Nadat alle passagiers daarin waren overgestapt konden we onze reis vervolgen. Chiang Mai hebben we afgelopen oudjaar al uitgebreid bezocht, dus sightseeing hoefden we niet meer te doen. Waar hielden we ons dan zoal mee bezig? Nou, zo zijn we een paar keer van guesthouse gewisseld (er was steeds wel iets mis, van te harde matrassen tot een disco in de buurt die tot diep in de nacht lawaai maakt) met als resultaat dat we er uiteindelijk eentje vonden met een perfecte kamer, perfecte locatie (stil) en een gemoedelijke sfeer. Ook ontdekten we een fantastisch Italiaans restaurant, Pompui, dat wordt gerund door een vriendelijke Italiaan uit Rome. We konden het niet laten en hebben het budget ietwat opgerekt om daar een paar keer in de lommerrijke tuin te kunnen eten.
Inmiddels zijn we met de bus doorgereisd naar Mae Sai, het meest noordelijke stukje van Thailand. Ons guesthouse ligt aan een snelstromende rivier. Aan de overkant ligt Myanmar, ook wel Birma genoemd. We zien huizen met golfplaten daken. Daarachter dicht beboste heuvels. Morgen verlaten we Thailand en steken we de grens met dit veelbesproken land over. Dan gaat het echte reizen weer beginnen. De afgelopen maand in Thailand hebben we het wat rustiger aan gedaan, en vonden jullie het misschien een beetje saai. Maar na onze indrukwekkende en inspannende reis langs de zijderoute hadden we die tijd echt even nodig. Wij hebben inmiddels weer nieuwe energie om het vervolg van Zuid-Oost Azië tot ons te nemen. De luxe van Thailand zal morgen op slag verdwenen zijn. Wie Myanmar betreedt, stapt terug in de tijd. Met alle ongemakken van dien. En dat levert, uiteindelijk, altijd wel weer een mooi verhaal op. Het is net als met onze hotelreports of het proefwerk van Johannes van Dam. Hoe lager het cijfer, hoe leuker het voor de lezer is. Ellende leest lekker. We beloven niks, maar we doen ons best.
