Seoul heeft ruim 10 miljoen inwoners, maar voelt op de een of andere manier niet zo kolossaal als Tokyo. Een uitgebreid metrosysteem brengt je overal waar je wilt voor 0,80 cent per kaartje. Drukke boulevards en hoge gebouwen worden afgewisseld met parken en tempels en er zijn ook wijken waar je je ineens diep in Azië waant, met eetstalletjes en de bijbehorende chaos. We voelen ons er na een paar dagen helemaal thuis en hebben al aardig wat van de stad gezien.
Tekst loopt door onder gallery
Een bezoek aan Seoul is niet compleet zonder het Seoul World Cup Stadium, inclusief het museum, waar de successen van het Koreaanse voetbalelftal uit 2002 breed worden uitgemeten. Tenminste, wij vinden dat je daar naartoe moet, maar als we er binnenstappen blijken we de enige bezoekers. Het is prachtig opgezet. Er is een vrij aardig overzicht van de geschiedenis van het voetbal in het algemeen en dat van Korea in het bijzonder. De meeste aandacht gaat natuurlijk uit naar het wereldkampioenschap van 2002, waar de Rode Tijgers onder leiding van Guus Hiddink de halve finale bereikten. Er speelt een prachtige film met alle hoogtepunten van het toernooi, tot en met de winnende penalty in de kwartfinale. Grappig genoeg houdt de film daarna op. De Koreanen hebben kennelijk net zoveel moeite met de verloren halve finale als wij Nederlanders met die ene finale uit 1974. Ook dan is het zaak om de band op tijd uit te zetten. Uiteraard heeft Guus een standbeeld in het museum gekregen. Vlak naast de ingang staat hij in het brons te pronken. We mogen ook nog het stadion in. We nestelen ons in de dug-out, bezoeken de kleedkamers en nemen plaats op de stoel van de coach in de pressroom. Erg leuk allemaal. Maar dan moeten we ons ineens haasten, want diezelfde avond wordt er in het stadion gevoetbald en alles moet daarvoor in gereedheid worden gebracht.
Tekst loopt door onder gallery
Na dit enerverende bezoek is het tijd om het nachtleven van Seoul in te duiken. Mogelijkheden te over. Als je eenmaal in de juiste wijk bent beland, is het bijna onmogelijk om te kiezen. Overal flitst het neon je tegemoet. Buiten op straat is het ‘s avonds laat nog steeds een ruime 30 graden, maar overal waar je binnenloopt, blaast de airco lekker verfrissend. We eindigen in een jazzcafé, waar ze tot onze verbazing zelfs Hoegaarden serveren. Die laten we voor deze keer niet staan.
