De volgende dag melden we ons bij de Global Chiropractic kliniek. De dienstdoende arts is een Fransman. Voordat hij de rug van Els inspecteert, volgt eerst een uitgebreide massage en warmte behandeling. Anderhalf jaar op reis gaat niet zonder medische hindernissen. In Kyoto werd ik geveld door een koortsstuip, vermoedelijk als gevolg van een zonnesteek. In een tijdsbestek van zo’n twintig minuten was mijn lichaamstemperatuur gestegen naar 41 klein nulletje cee. Er was even paniek, maar de stuip trok vanzelf weg en kwam gelukkig nooit meer terug. Er was hier en daar een bacteriële infectie (met dank aan Calcutta) en in Noord Thailand werd Els getroffen door een acute bronchitis. De tandarts bezochten we in totaal een keer of vier. In Shanghai voor de behandeling van mijn overgevoelige kies, en een aantal keer in Bangkok voor hetzelfde euvel, wat onderhoud en een gaatje vullen. Zowel in Bangkok als in Shanghai overtrof de verleende service alle verwachtingen. Zelden zagen we zulke moderne tandarts praktijken. En viel de rekening in vergelijking met die in Nederland wel heel voordelig uit. En nu zitten we dan bij een chiropractiker op Bali. De man doet zijn werk grondig. Hij beweegt Els haar hoofd alsof het al los van het lichaam zit. Ik besluit niet langer te kijken en hoor dan twee keer een nogal harde krak. Het blijkt het einde van de behandeling. En ook het einde van de hoofdpijn. Kennelijk was deze onderhoudsbeurt hard nodig. Met een opgeruimd gemoed boeken we onmiddellijk vliegtickets voor Jakarta. We vinden dat we na anderhalf jaar genoeg over land hebben gereisd. Jakarta staat voor twee dagen op het programma, waarna we doorvliegen naar Yogjakarta, waar we ons bezoek aan Indonesië zullen afronden.
