Omdat de trein vol is, nemen we de bus naar Madurai. De rit duurt ongeveer drie uur en elk kwartier vertrekt er een. Het busstation lijkt een complete chaos, maar is toch verrassend goed georganiseerd. Met onze kleine lichtgewicht rugzakken slalommen we gemakkelijk door de groepen mensen heen en vinden zonder al te veel moeite het perron waar de bus naar Madurai vertrekt. Voor de prijs hoef je het niet te laten, een kaartje voor deze rit kost slechts 35 roepies, dat is ongeveer 55 eurocent. We hebben geluk, er is er net eentje vertrokken, zodat de volgende bus die voor vertrek klaar staat nog vrijwel leeg is. We installeren ons onmiddellijk op de voorste bank achter de chauffeur waar nog enige beenruimte is. Als we vertrekken, is de bus aardig volgelopen, alle zitplaatsen zijn bezet. De bank waarop wij zitten bestaat eigenlijk uit drie stoelen, maar ze zijn redelijk smal. Bij het raam hebben we onze rugzakken geplaatst. Op een gegeven moment wil de conducteur dat wij de derde stoel opgeven, maar dan kunnen we onze rugzakken nergens meer kwijt, behalve op schoot. Dat zit niet echt lekker. De oplossing hebben we snel gevonden, we betalen gewoon 35 roepies extra en dan is de hele voorste bank voor ons. Lekker koloniaal. De weg is van redelijke kwaliteit en de open ramen zorgen voor genoeg verkoeling. Kort na de middag arriveren we op het busstation van Madurai, zes kilometer buiten de stad. Tot onze niet gering verbazing worden we niet besprongen door chauffeurs van autorickshaws of taxi’s. We besluiten de lokale bus naar de stad te nemen. Een half uur later hebben we ons geïnstalleerd in een guesthouse dat ermee door kan. Het lijkt allemaal schoon genoeg, maar als we de eerste avond na een lekker stukje tandoori chicken in een rooftop restaurant in de kamer terugkeren en het licht aandoen schieten de kakkerlakken alle kanten op. De Lonely Planet van India blijkt een ideaal moordwapen. Tien minuten lang maken we jacht op de beesten, het is waar slagveld. Onderzoek van de kamer wijst uit dat de deur naar de badkamer de zwakke plek is. We stoppen de gaten dicht met kauwgum en wc-papier. Het helpt iets, maar elke avond vallen er nieuwe doden.
