Nu we toch in Trichy zijn kunnen we maar beter meteen de eerste tempel tot ons nemen. Enkele kilometers uit het centrum ligt de Rock Fort temple, als we de omschrijvingen mogen geloven een hoogtepunt in deze plaats. Na een ontbijt met zoete koekjes en koffie begeven we ons naar het busstation. We krijgen een enkel aanbod voor een autorickshaw, maar we hebben besloten zoveel mogelijk hardcore te gaan. De rit met de stadsbus kost slechts drie roepies. De allervriendelijkste conducteur wijst waar we uit moeten stappen. Eerst wandelen we naar een katholieke kerk die is gebouwd naar het voorbeeld van de kerk in Lourdes. Het is een vreemd gezicht te midden van de chaos eromheen op straat. Nog vreemder is het interieur, er zijn geen bankjes, de kerk is helemaal leeg. We wandelen verder via een soort bazaar naar de voet van de tempel. Nog steeds verbazen we ons over de mensen. Goed, het is overal druk en chaotisch, het getoeter houdt nooit op en zo nu dan waait er zo’n heerlijke vuilnislucht onze kant op, maar verder lijkt niemand zich echt iets van ons aan te trekken. Behalve wanneer we onze fotocamera tevoorschijn halen. Iedereen wil maar wat graag gefotografeerd worden. So far, so good. Om de tempel te mogen betreden moeten we onze schoenen al beneden uittrekken. Het is een klim van 437 treden naar boven die we als echte Indiërs blootsvoets moeten doen. Het gaat eigenlijk alleen om de setting, de klim en het uitzicht, want de tempel op de top is voor niet Hindoes taboe. Het uitzicht beperkt zich tot een blik over de stad en valt dan ook wat tegen. Maar enkele bomen zorgen voor schaduw en een verfrissende bries geeft wat verkoeling. Halverwege de klim ligt nog een tempel. Op de terugweg doen we een poging om er iets van te zien. Een aanwezige Hindoe gebaart ons dat we binnen mogen komen. We kijken wat rond en dan wil ook hier iedereen ineens op de foto. Gewillig poseren ze een voor een en met elkaar, waarbij ze zich zonder problemen naar een betere standplaats uit de zon laten verplaatsen. Een van de oudere mannen geeft ons zelfs een briefje met het adres. Ze willen afdrukken van de foto’s hebben. We denken terug aan Turkije en Iran, waar ons dat ook regelmatig overkwam. Het is een vrolijk moment. Zonder de toptempel van binnen te hebben gezien lopen we dan toch nog enigszins gelouterd naar beneden.
Tekst loopt door onder gallery
Trichy is niet bepaald een toeristische bestemming. Dat heeft zo zijn voordelen, er zijn bijna geen bleekgezichten en de paar toeristen die we tegenkomen groeten ons zelfs. Nadelen zijn er ook. Het is nogal een gepuzzel om een beetje acceptabel uitziende eetgelegenheid te vinden. Leuke terrassen hebben ze hier nog niet aangelegd. Bier is alleen in obscure bars te vinden waar uitsluitend mannen verpozen. De restaurants zien er al evenmin erg uitnodigend uit, maar de kwaliteit van het eten is goed. We wagen ons aan de eerste chicken tandoori, chicken tikka, butter massala en naan. Het bevalt goed, gelukkig is de Indiase keuken wel aan ons besteed. Hier in het zuiden is die redelijk gekruid, maar we zijn inmiddels wel wat gewend. En wat ons nog beter bevalt, na 48 uur in India zijn onze darmen nog steeds in orde. We boeken vooruitgang!
