Na een paar dagen in Ayutthaya is het tijd om door te reizen. Ons volgende doel is Lopburi, een plaats die bekend staat om loslopende apen, en daar houden we van. We wandelen op ons gemak naar het station van Ayutthaya en kopen een derdeklas kaartje voor de trein van half elf. Het blijft een luxe, gewoon aan het loket je kaartje kopen en instappen. In China en India is zoiets ondenkbaar, daar moeten alle verplaatsingen goed gepland worden. De rit duurt ruim een uur en voert door een landschap van rijstvelden, hier en daar bosschages en kleine dorpjes. Het is heet. De open ramen zorgen, zolang de trein rijdt, slechts voor gedeeltelijke verkoeling. Behoorlijk doorweekt arriveren we rond twaalf uur in Lopburi. De guesthouses liggen vlakbij het station, dus we kunnen alle aanbiedingen voor een ritje met de riksja afslaan. Het Nett hotel heeft nog genoeg plaats, en alhoewel het niet de meest romantische plek is, zijn de kamers schoon.
Lopburi wordt beschouwd als een van de oudste plaatsen van Thailand en ook hier hebben koningen gehuisd. We bezoeken eerst het voormalig koninklijk paleis. Het is vooral een ruïne en valt eigenlijk een beetje tegen. Om het een beetje spannender te maken, beklimt Aldert een tempelmuur. Wat daarna vooral opvalt, is een lange stoet scholieren. Het zijn er zeker een stuk of 300. Ze dragen een enorm lang, uitgerold stuk gele stof over hun schouders, een soort loper. We volgen de stoet naar een tempel iets verderop. Daar wordt de loper met ceremonieel vertoon weer ingerold. Monniken kijken goedkeurend toe. Er is een altaar en er wordt muziek gespeeld. Het geheel geeft de tempel, die we een stuk minder indrukwekkend vinden dan de tempels die we in Ayutthaya zagen, nog iets van allure.
Tekst loopt door onder gallery
Daarna is het tijd voor de apen. Die zitten in een andere tempel. Ze zijn er in overvloed. Bij de ingang kunnen we een zakje voer kopen om de apen te lokken. Dat blijkt niet moeilijk. Beschaafd nemen de beestjes de nootjes een voor een uit onze handen. Behalve eentje, die er met een heel zakje vandoor gaat. Het mag de pret niet drukken, dit zijn vele Kodak momenten ineens. Iets buiten de tempel blijkt de voederplaats te zijn. Een oudere Thaise vrouw stort een overvloed aan groente, fruit en rijst op de grond. De apen storten zich er vol overgave op en eten alsof hun leven ervan afhangt. Daarna is het tijd voor een drankje en besluiten we dat we Lopburi in deze middag wel gezien hebben. Morgen reizen we verder noordwaarts.
