Na terugkeer in Thailand reizen we via Mae Sai met de bus naar Chiang Rai. Aanvankelijk wilden we meteen door naar Laos, maar we vinden in Chiang Rai een dermate fijn guesthouse dat we besluiten om een paar dagen te blijven. Zelden lagen we in betere bedden, er is een gratis ontbijt en een prettig zitje voor de deur. Na de wat mindere eerste indruk blijkt Chiang Rai een hele aardige plaats te zijn. We ontdekken een indrukwekkend gevulde tweedehands boekwinkel die wordt gerund door een Duitser, waar we onze reis bibliotheek aanvullen. Bij een opticien laat ik me een leesbril aanmeten, want ik krijg steeds meer moeite met het lezen van letters als het wat donkerder wordt. En als klap op de vuurpijl blijkt er een heus Nederlands etablissement te zijn, The Old Dutch, waar de Amsterdammer Kees al zo’n 25 jaar niet alleen prima uitsmijters bakt, maar waar je ook een portie bitterballen met bier kunt krijgen. Daar waren we onderhand wel weer eens aan toe.
Tekst loopt door onder gallery
Vlak voordat we Thailand verlaten, zien we op de satelliettelevisie de beelden van een bezet Bangkok International Airport. Duizenden toeristen zijn gestrand. Een Amerikaan wordt aan het woord gelaten die een Thaise demonstrant verwijt dat hij door ‘your pathetic protest’ zijn Thanksgiving diner gaat missen. De reporter van BBC World besteedt de meeste tijd aan dit soort gestrande reizigers en lijkt de achtergronden van de crisis in Thailand minder interessant te vinden. Daar komt verandering in als blijkt dat de bezetting niet binnen een paar dagen voorbij is. Ook de BBC realiseert zich nu dat er iets fundamenteel mis is in het land van de glimlach. De demonstranten (die overigens al maandenlang protesteren tegen de corrupte Thaise regering) hebben de sympathie van de koning en worden zelfs gesteund door het leger (dat niet wil ingrijpen) en de politie (die een halfslachtige poging doet het vliegveld te ontruimen, maar daar bewust niet in lijkt te willen slagen). Intussen houdt de premier zich schuil in Chiang Mai en het aftreden van de machteloze regering lijkt de enige uitweg uit de impasse te zijn. We hopen maar dat de crisis zonder al te veel slachtoffers tot een goed einde komt. Zelf merken we weinig van de commotie en bestellen we nog maar een keer een portie bitterballen bij Kees.
