Het noordelijkste punt van het Noordereiland laten we aan ons voorbijgaan. Er loopt wel een weg naar toe, maar die is niet toegankelijk voor gewone auto’s, je moet een excursie boeken om er te kunnen komen. En dus draaien we om in de buurt van de plaats Kerikeri, wel zo toepasselijk, waarna de weg ons langzaam zuidwaarts in de richting van Auckland zal voeren. Kerikeri heeft bovendien een hoogtepunt: niet alleen het oudste stenen gebouw van Nieuw-Zeeland staat er, ook het oudste houten gebouw is er te vinden. Ze stammen uit respectievelijk 1835 en 1822. Het houten gebouw onderscheidt zich niet van de andere houten huizen die we hier in Nieuw-Zeeland hebben gezien. Of het moet het bord zijn dat de bezoeker erop attent maakt dat hij op het punt staat de oudste houten vloer van Nieuw-Zeeland te betreden. En dus dienen de schoenen te worden uitgetrokken, zodat de vloer nog wat langer mee gaat. Het stenen gebouw ziet er erg Europees uit en valt een beetje uit de toon. Jammer genoeg loopt de doorgaande weg er pal omheen. Daardoor brengt de oversteek van de parkeerplaats naar het gebouw zekere risico’s met zich mee, omdat je het verkeer achter het huis niet ziet aankomen. Vreemd genoeg zijn er deze keer geen borden die de bezoeker voor dit gevaar waarschuwen.
We rijden nog een klein stukje verder noordwaarts en stoppen bij Matauri Bay. De weg daalt scherp de baai in en eindigt letterlijk bij een camping. Er is helemaal niemand. We parkeren de campervan op nog geen 100 meter van de zee en besluiten een dagje te blijven. De vooruitzichten zijn eindelijk eens goed en we verbranden bijna in de zon, die hier scherp door het ozongat gluurt. Op een heuvel vlakbij, een steile klim over een glibberig pad van ons verwijderd, staat het monument ter nagedachtenis aan de Rainbow Warrior, het Greenpeace schip dat in 1985 in de haven van Auckland werd getorpedeerd en zonk. Het werd hiernaartoe gesleept en is te bezoeken, maar dan moet je een duikbrevet hebben. Wij klimmen naar het monument en genieten in de middagzon van het uitzicht over de baai. Aan de andere kant van de heuvel zien we in de diepte onze campervan staan. Nog steeds zonder buren. In de verte naderen donkere wolken. We zijn net op tijd terug beneden. Een waar noodweer daalt over ons neer, ’s nachts dondert en bliksemt het. Nieuw-Zeeland blijft een land van tegenstellingen.
