We hebben na rijp beraad besloten om niet langer in Nepal te blijven, omdat we geen trekking gaan maken. Met een korte binnenlandse vlucht vliegen we over twee dagen eerst richting de oostgrens van het land. Dat bespaart ons een hectische en levensgevaarlijke nachtelijke bustocht van 20 uur. Daarna volgt een korte rit richting de grens met India, die we wederom wandelend mogen oversteken, waarna zullen we doorreizen naar Darjeeling. Het India avontuur kan dan beginnen. De eerste kennismaking met India hebben we inmiddels achter de rug. De gang van zaken rondom het verkrijgen van het Indiase visum is een ware aanslag op de zenuwen en het geduld. Nadat we de eerste ronde hadden overleefd (het invullen van een faxformulier om de vereiste toestemming voor de visum aanvraag te krijgen) melden we ons vier dagen later voor de tweede keer bij de ambassade. Dit keer zijn we gewaarschuwd. Om half zes in de ochtend nemen we een taxi om een nummer te halen. Dat is overigens makkelijker gezegd dan gedaan. Vlakbij ons guesthouse staat een taxi geparkeerd, maar de chauffeur ligt in de auto te slapen. We moeten heel wat keren op het raam kloppen voordat hij wakker wordt en bereid is de rit aan te nemen. In elk geval levert deze inspanning ons de volgnummers 12 en 13 op. We zijn niet eens de eersten! De nummers staan op flesdoppen gegrafeerd en garanderen de volgorde waarop je de ambassade mag betreden zodra die open gaat.
Na deze zeer vroege excercitie gaan we weer terug naar het guesthouse om nog even wat te slapen, waarna we om precies half tien opnieuw voor de poort van de ambassade staan. We kunnen vlot naar binnen en hebben bij het loket slechts tien mensen voor ons in de rij. Even is er nog wat stress, omdat we voor het Sikkim permit een nieuw formulier moeten invullen. Kortom, de rij verlaten, maar er zo snel mogelijk weer in, we mogen daarbij voordringen. Twee Fransen vinden dat geen goed idee en protesteren heftig. Jammer voor hen, de loketmeneer heeft het ons toegezegd. Precies een uur later verlaten we tevreden de ambassade. De aanvraag is gedaan, op naar een welverdiend ontbijt! Nog diezelfde middag kunnen we het visum afhalen. Er staat alweer een lange rij, maar dat blijkt deze keer niet nodig. De ambtenaar roept naam voor naam af, met alle hectiek rondom het loket tot gevolg. Wederom een uur later zijn we de trotse bezitters van een visum dat zes maanden geldig is, inclusief de permit voor Sikkim. We zijn klaar voor India.
