We zijn inmiddels enkele dagen in Zuid-Korea. Wat een verschil met Japan. Een paar dingen vallen op. Zuid-Koreanen zijn een stuk luidruchtiger, om te beginnen. Nu pas realiseren we ons hoe stil het in Japan vaak was. In restaurants bijvoorbeeld. De gesprekken worden hier op hoog volume gevoerd, en naar de obers wordt gewoon geroepen of gezwaaid. Ondenkbaar in Japan. Koreanen zijn ook veel directer. Op de meest onverwachte momenten vragen ze ons waar we vandaan komen. De naam ‘Hiddink’ is al gevallen en zijn foto hangt hier ook. Dat begon al op de boot. Tijdens de badsessie in het gemeenschappelijk bad aan boord vroeg een Koreaan uit welk land ik afkomstig ben. Nietsvermoedend antwoordde ik “from Holland”, en vervolgens begon de man mij te omhelzen en heel hard op mijn rug te slaan, terwijl hij luidkeels meerdere keren “Hiddink! Hiddink! Hiddink!” bleef roepen. Duidelijk een voetbalfan. En als we een keer in een restaurant nog wat drinken na het eten, en desgevraagd melden dat we uit Nederland komen, krijgen we van een (luidruchtig) Koreaans gezelschap spontaan een liter bier aangeboden. Leve Hiddink!
Tekst loopt door onder gallery
Op straat is het een stuk rommeliger en we hebben in de havenstad Busan de eerste eetstalletjes buiten gezien. Ook ondenkbaar in Japan. Wat we nog niet hebben gezien, is internet op elke straathoek, misschien moeten we daarvoor naar Seoul. De havenstad Busan is groots, bruisend en vol met neonreclame. We eten aan een boulevard bij het strand met uitzicht op een grote verlichte brug. Ook moeten we beslissen hoe we verder zullen reizen, want voor Zuid-Korea is er nog niet echt een plan. Na een middagje puzzelen is dat er wel. Onze eerste halte na Busan wordt de oude hoofdstad Gyeongju. Met de expresbus zijn we er binnen een uur. Perfecte service voor nog geen vier euro per kaartje. Zuid-Korea is heel anders dan Japan, maar wat is het ook hier weer leuk.
