De hoofdstad van Laos is niet zozeer een stad, maar lijkt veel meer op een groot dorp. Er is vooral laagbouw en niet al te veel verkeer. Er zijn lange lommerrijke lanen en uiteraard ook de nodige tempels. We nemen onze intrek in een heuse bed & breakfast, gelegen in een stille zijstraat. Voor de ingang zorgt een mooie bougainville voor de sfeer. Er zijn meerdere leuke restaurants en al gauw vinden we de perfecte plek met gratis internet en een goede menukaart. We blijven meerdere dagen in Vientiane. Niet zozeer vanwege de geweldige steak au poivre die we hier kunnen eten, maar omdat we vijf werkdagen moeten wachten op een nieuw visum dat we hebben aangevraagd. De wilde plannen die in Vang Vieng zijn ontkiemd, hebben zich in Vientiane uitgekristalliseerd tot een heus nieuw reisplan.
Tekst loopt door onder gallery
Allereerst zijn we tot de conclusie gekomen dat we met het grootste deel van Zuid Oost Azië wel zo’n beetje klaar zijn. Aanvankelijk wilden we via Zuid Laos doorsteken naar Cambodja om aldaar de kerstdagen en de jaarwisseling mee te maken. In Cambodja zijn we echter al geweest. Hoe mooi en inspirerend het land ook is, het is voor ons geen uitdaging meer. Vele alternatieve bestemmingen passeerden de revue. Zuid-Amerika viel vrij snel af vanwege de hoge kosten om daar vanuit Zuid Oost Azië naar toe te vliegen. Afrika ook, om andere redenen. Maar wat dan? Waar kunnen we in deze fase van onze reis nog door geprikkeld worden? Waar ligt, budgettair verantwoord, nog een echte uitdaging op ons te wachten? Het antwoord liet niet lang op zich wachten en verraste onszelf. We hebben elkaar meerdere keren goed aangekeken en in de arm geknepen. We hebben ons afgevraagd of we wellicht niet goed snik zijn geworden. Are we losing it? Maar nee, ook tijdens de nuchtere ontbijt uren kwamen we tot dezelfde conclusie. En dus gaan we in Laos niet verder reizen naar het zuiden. We hebben het hier wel gezien. Morgen steken we de Friendshipbridge over, terug naar Thailand, waar we Kerst en de Nieuwjaarwisseling zullen vieren. In Bangkok zullen we onze overbodige warme kleding naar Nederland terugsturen in verband met de bestemmingen die zullen volgen en kunnen we gelijk even langs de kapper, tandarts en de massagesalon. Vervolgens vliegen we begin januari 2009 via Kuala Lumpur naar Bali. Indonesië mag aan onze verzameling landen gewoonweg niet ontbreken. We beperken ons bezoek echter tot Bali en een gedeelte van Java. De hoogtepunten dus. Alhoewel we ook graag naar meer afgelegen plekken als Celebes en Ambon zouden willen reizen bewaren we dat voor een andere keer. Het heeft niet alleen met de moesson in Indonesië te maken, maar vooral met het juiste seizoen voor onze volgende bestemming. Want, op 2 februari vliegen we, wederom via Kuala Lumpur, met Air Asia, onze favoriete budget airline, westwaarts naar de stad Tiruchirappalli. Tiruchi wat? Nog maar een keer dan. Tiruchirappalli, vroeger bekend als Trichy, in de deelstaat Tamil Nadu in… Zuid India. Ja, je leest het goed. We gaan terug naar India. We gaan de uitdaging opnieuw aan. We willen worden geprikkeld. Door intense belevenissen, door kleuren, door armoede, door de tegenstellingen en de geuren. We beginnen in het zuiden, omdat daar volgens velen de sfeer gemoedelijker is dan in het overbevolkte noorden. De zuidelijke provincie Kerala is, naar men beweert, een van de mooiste van India. We zullen zien hoe lang we het er volhouden. Het kan alleen maar meevallen. We zijn nu toch ervaren reizigers? Het eerste voorteken was in elk geval goed. De Indiase ambassade in Vientiane bleek een oase van rust. We waren er de enige bezoekers en werden vriendelijk ontvangen. Een grote tegenstelling met het pandemonium dat we vorig jaar aantroffen bij de Indiase ambassade in Kathmandu. En wat als het allemaal toch weer tegenvalt? Ach, dan krijgen we misschien eindelijk eens een keer zin om naar Nederland terug te keren.
