Sukhothai was de eerste hoofdstad van Thailand, en kende haar hoogtepunt van de 13e tot de laat 14e eeuw. Het was de Gouden Eeuw van Thailand. Wij verblijven in Nieuw Sukhothai, omdat daar de beste guesthouses liggen, en overbruggen de 12 kilometer naar Oud Sukhothai met een songthaew, wat letterlijk ‘twee bankjes’ betekent, die onder een afdakje op de laadbak van het busje zijn geplaatst. De oude tempels liggen in een historisch park, dat het beste per fiets te verkennen is. Alhoewel we vooraf een beetje het idee hadden dat het meer van hetzelfde zou zijn als de tempels van Ayutthaya worden we toch aangenaam verrast. Het complex is uitgestrekt en maakt door de vele beboste lanen een serene indruk. Het is rustig, de toerbussen die we hadden verwacht, zijn er niet. We zijn wat vroeg voor de ideale zon. Pas vanaf een uur of half vier is het licht zacht genoeg voor de mooiste opnamen. We rijden dan ook eerst wat oriënterend rond om alvast te kijken waar straks de beste fotolocaties zijn en strijken daarna neer voor een late lunch bij het Coffee Cup café. Nietsvermoedend bestellen we een Coffee Shake. Even later verschijnt een groot glas heerlijks met een geweldig mooie kraag echte slagroom bovenop, afgetopt met chocoladesaus. Het smaakt beter dan de beste Café Liegois uit onze herinneringen.
We stippelen een tactische route langs de tempels uit. Het zijn er nogal wat en ze allemaal bezichtigen is een onmogelijke opgave. Maar dat hoeft ook niet, de meest interessante liggen op fietsafstand van elkaar. Met een frisse pedaalslag doorkruisen we het park. We willen optimaal profiteren van het mooie licht. Bij een van de tempels ontmoeten we een Thaise vrouw die tot onze verbazing redelijk goed Nederlands spreekt. Ze blijkt jaren in Meppel te hebben gewoond. Zo zie je maar, altijd oppassen, je weet maar nooit wie je kan verstaan. Tijd voor een lang gesprek hebben we echter niet, we moeten door voor de fotoshoot. Soms nemen we een afsteker door het gras of het zand. Het is nog steeds rustig. Gelukkig maar, want soms vergeten we dat we in Thailand links moeten fietsen. Hier en daar staat een palmboom, maar er is overwegend loofbos. Op een bepaald moment doet het landschap bijna denken aan het bos bij de duinen in de zomer, op een van die zeldzame dagen dat het in Nederland echt warm is. Hier is het altijd heet. Als we enkele uren later de fietsen inleveren, loopt het zweet in stroompjes langs ons lichaam. Moe, maar voldaan nemen we de songthaew terug naar ons guesthouse en Poo restaurant, waar we nog maar weer eens neerstrijken voor steak frites. Morgen reizen we door naar Chiang Mai.
