Maandag 26 maart gaan we naar de Chinese Muur. We hebben een overnachting geboekt in de ‘Commune at the Great Wall’. Heel handig, vanuit het hotel via internet. Nu nog een taxi regelen. Dat blijkt iets minder eenvoudig. Binnen de kortste keren zijn er vier taxichauffeur die zich met ons bemoeien. Sleep at the Great Wall, dat vinden ze nogal grappig. Uiteindelijk slepen we een chauffeur mee het hotel in, op de pc laten we de homepage van het hotel zien. Nu begint er een lampje te branden. De chauffeur neemt direct actie en belt met het hotel, hij begrijpt hoe het zit en we nemen plaats in zijn taxi. Wanneer we aankomen, overtreft het hotel alle verwachtingen. Het is een prachtig complex met diverse bungalows verspreid over het grote terrein. Sereniteit wint het hier net van het prachtige design. Met de hotelauto worden we naar onze suite gebracht. In één woord: geweldig! Nadat we ons geïnstalleerd hebben, is het tijd voor lunch. Het restaurant heeft een prachtig uitzicht over de Muur. Het weer is goed en na de lunch gaan we op pad. Bij het resort hoort een stuk privé Muur. Een slingerpad leidt ons naar een authentiek stuk van de Chinese Muur. Hier is alles nog in originele staat, er zijn geen restauraties geweest en bovendien hebben we de Muur voor ons alleen. We lopen en klauteren een flink stuk over de Muur, we willen helemaal doorlopen tot aan het publieke deel, een paar fikse hekken houden ons echter tegen. Jammer, tijd om even uit te rusten. Dan gaat Aldert op z’n knieën en vraagt me ten huwelijk. Ja, ik wil! Tranen, een ring en een sereen uitzicht. Het is perfect. Gelukzalig dalen we af. We vieren het met witte wijn, daarna wacht de luxe badkamer. Voldaan besluiten we onze eerste Muurdag.
De Muur is uiteraard lang genoeg om er nog een dag aan te besteden. Vandaag gaan we naar het publieke deel van de Muur. Hier wel mensen maar de drukte val mee. Het zijn vooral trappen, heel veel trappen. Dit stuk van de muur is gerestaureerd en het hoogste punt van de Muur is hier bereikbaar via de traptreden. Hoewel, je ook hier nog flinke stappen moet nemen. Na een klein half uurtje staan we bovenop de Muur. Het is uitzicht is waanzinnig maar het feit dat iemand ooit op het idee is gekomen om een muur van zo’n 6.000 kilometer door een heuvellandschap aan te leggen is werkelijk krankzinnig. De grootsheid van de Muur word je hier pas echt duidelijk. Bij een van de talloze, vaak Mongoolse, stalletjes op de muur laten we een foto maken, een certificaat van het feit dat we vandaag op de Muur hebben gestaan maakt het compleet. Het enige dat ons rest is een foto op de kameel, die blijkbaar ook het hele stuk omhoog is geklommen. De kameel is een stuk vriendelijker dan zijn begeleidster, de prijs voor de kameelfoto blijkt bij het willen verlaten van het beest met 100% gestegen te zijn. We spartelen tegen maar delven uiteindelijk het onderspit. Dit deel van de Muur vergeten we maar snel. We houden het verder voor gezien. Na wat telefoontjes met de Duitse hotelmanager, het resort is onderdeel van de Kempinsky keten, pikt de hotelbus ons weer op voor een afsluitende lunch in het resort. We nemen voor de laatste keer deze prachtige omgeving in ons op. Mocht je ooit naar de Muur gaan, boek dan zeker een nacht in het prachtige ‘Commune by The Great Wall’. Krijg je beslist geen spijt van.
Tekst loopt door onder gallery
De taxirit terug naar Beijing duurt ruim een uur. Een troosteloze rit langs hoge nieuwbouw, vaak nog in aanbouw, heel Beijing is één grote bouwput. De Olympische Spelen zijn duidelijk in aantocht. Terug in ons hotel moeten we bijkomen van alle indrukken die we hebben opgedaan. Voor het diner vertrouwen we ook vandaag weer op ‘That’s Beijing’ en ‘Time Out’, het wordt de Sichuan keuken, lekker pittig. We laten de taxichauffeur het restaurant van onze keus zien. We gaan op weg, na een kwartiertje zijn we blijkbaar in de buurt, maar het restaurant is niet te vinden. Gelukkig is ook deze taxichauffeur zeer behulpzaam. Even bellen en hij levert ons af bij het alleen met Chinese karakters aangeduide restaurant. Dat belooft niet veel goeds voor de menukaart. We betreden het redelijk hippe restaurant en nog voor we zitten krijgen we het menu gepresenteerd. Klein probleem, het is alleen in Chinese karakters beschikbaar. Geen plaatjes. De serveerster verwacht kennelijk per direct onze bestelling. Met wat gebaren proberen we duidelijk te maken dat we nog even moeten studeren op de kaart, maar ze is onverstoorbaar en wijkt niet van onze tafel. Op goed geluk kiezen we een paar gerechten. Lekker pittig blijkt in dit geval een volledig understatement te zijn. Tussen de pepers door ontdekken we stukjes kip en in ons andere schaaltje aan stukken gehakte kikkerbillen. Dapper eten we van de schaaltjes. Wanneer we een paar tafels naast ons grote sorbets voorbij zien komen weten we de serveerster duidelijk te maken dat wij dat ook willen. We blussen de boel af met een overheerlijk mango sorbet, de lekkerste ooit.