We rijden nog steeds over de Stuart Highway. Het lijkt al eeuwen. Het landschap verandert weinig, al zijn de struikgewassen sinds een dag of twee overgegaan in kleine struikachtige boompjes. Kort nadat we Alice Springs hebben verlaten passeren we de Steenbokskeerkring. Alweer een hoogtepunt natuurlijk, want die kruis je niet elke dag. Onderweg passeren we regelmatig autowrakken en ook zien we zo nu en dan gigantische termietenheuvels in het landschap. We durven niet te ver van de weg af te lopen, de Outback herbergt vele gevaren in de vorm van enge en vooral giftige beesten. Waar we wel risicoloos kunnen rondlopen is bij de roadhouses die we onderweg tegenkomen en waar je onder meer kunt tanken. En de roadtrains staan er meestal stil, dat scheelt natuurlijk ook.
Tekst loopt door onder gallery
Niet ver voor Tennant Creek passeren we een bezienswaardigheid waarvoor we nu eens niet honderden kilometers om hoeven te rijden. De Devils Marbles zijn een vreemde verzameling stenen die vlak langs de Stuart Highway liggen. Een unieke photo opportunity, volgens een van de gidsjes, want de stenen liggen zo dat het net lijkt alsof ze omvallen. Wij zijn de beroerdste niet, dus getooid met camera (en de onmisbare buff tegen de vele vliegen) wandelen we wat rond en schieten de bekende plaatjes. Zodra we tevreden zijn, sprinten we snel terug naar de auto, de enige plek in de verre omgeving die vliegvrij is. Gek genoeg is het op de campings die we deze dagen aandoen ook redelijk vliegvrij. Geen idee waarom precies, maar misschien zijn ze eind van de middag niet meer zo actief. Het maakt het daardoor allemaal wat draaglijker, al zijn de campings niet bepaald pittoresk.
