Van Luang Prabang hadden we nog nooit gehoord totdat we naar de TV serie ‘Peking Express, de Mekong route’, keken, uitgezonden in het najaar van 2006. Een van de etappes finishte op Phu Si, een heuvel midden in Luang Prabang. Bovenop is een kleine tempel gebouwd. Wij waren destijds helemaal into the game, omdat we meededen aan het gelijktijdig georganiseerde internetspel, ‘Peking Express, the Game’. Wij deden dat zo handig dat we een van de hoofdprijzen in de wacht sleepten, een negendaagse reis naar Beijing, die we in februari 2007 verzilverden. En nu staan we dan zelf in Luang Prabang bij de trappen van Phu Si. De beelden van de deelnemers, die met rugzak en al naar boven sprinten, staan nog op ons netvlies gegrift. We zijn de beroerdste niet en nemen de 328 treden naar boven in de sfeer van het programma. We rennen alsof ons leven ervan af hangt en er ook voor ons, als winnaars, bij de top een beloning wacht. Dat blijkt het geval, we treffen er onze, van tevoren door onszelf neergelegde WereldOpReis vlag aan.
Tekst loopt door onder gallery
Het uitzicht boven is prachtig, zoveel kunnen we wel zeggen. Een mooie plek om Luang Prabang op je in te laten werken. Ontegenzeggelijk een mooi dorp, dat met aandacht is gerestaureerd. Voor wie nog niet tempelmoe is, is er een hoop te zien. En anders is er altijd wel iemand te vinden die je een uurtje of wat over de Mekong wil varen. Het is ons echter iets te toeristisch, al wordt gezegd dat het hier normaal in deze tijd van het jaar veel drukker is. Het zijn de naweeën van de blokkade van het vliegveld van Bangkok. Dat heeft voor ons dus toch nog zo zijn voordelen.