Melaka was van 1641 tot 1795 een Nederlandse VOC handelspost. Veroverd op de Portugezen en in 1795 overgenomen door de Engelsen toen wij onze handen vol hadden aan Napoleon en het behoud van Melaka kennelijk minder opportuun was. De Nederlandse aanwezigheid is met name nog te zien in het Stadthuys, dat midden in het centrum ligt. Erg mooi is het niet, maar het schijnt vroeger dan ook wit te zijn geweest. Inmiddels heeft het een rode kleur, misschien ligt het daaraan. Tijdens de Nederlandse bezetting fungeerde het Stadthuys als residentie van de gouverneur, nu is het een museum, dat is opgezet in samenwerking met zusterstad Hoorn, zo lezen we op een bordje. Het is aardig om te zien, maar heel erg ondersteboven zijn we er niet van. Dan is de kleine replica windmolen die voor het Stadthuys staat eigenlijk veel leuker. Behalve het Stadthuys is er nog een kleine Dutch Graveyard, alleen blijkt dat er maar vijf Nederlanders zijn begraven, de rest van de aanwezigen zijn Engelsen. Het oud Portugese fort (Famosa) is niet veel meer dan een ruïne, maar dat hebben we aan onze voorouders te danken, die bliezen het destijds op. Goed werk! Misschien zijn daar die vier rode kaarten tijdens het laatste WK voetbal tegen Portugal aan toe te schrijven. Je weet het niet. Wat we wel weten, is dat het hier bloedheet is, we zweten ons een ongeluk.
Tekst loopt door onder gallery
We gebruiken onze tijd in deze stad verder vooral om beslissingen te nemen over het vervolg van onze reis. Het heeft wat voeten in de aarde gehad en veel tijd gekost, maar we kunnen zeggen dat er inmiddels nogal wat knopen zijn doorgehakt. Daarover later meer. Tussen al deze bedrijvigheid door hebben we ook een paar keer onze toevlucht gezocht in de ultra gekoelde mega bioscoop die in de grote moderne shopping mall is gehuisvest. De airco staat er ijskoud, dus komen de in India gekochte sjaals toch nog van pas. We bekeken Cloverfield en Rambo 4. Leuk voor ons is dat de Rambo film in Thailand en Birma speelt. Voor degenen die zich afvragen waar het over gaat: het is (gelukkig maar) het bekende recept. Er vallen veel slachtoffers, John Rambo is zijn kunsten nog niet verleerd en blinkt vooral uit door korte staccato dialogen. Verder hebben we ontdekt dat ze hier hele lekkere peanut butter sandwiches maken en verpozen we in de avonduren vooral tussen de Chinezen, die zijn het gezelligst. Morgen reizen we door naar Johor Bahru en dan zijn we al bijna in Singapore.
