Vier weken geleden alweer zijn we in Nederland teruggekeerd. Het einde van onze reis, maar nog niet het einde van onze reisaspiraties. Langzaam pakken we de draad van ons sociale leven weer wat op. Verder zijn we druk geweest met de inrichting van ons nieuwe appartement. Diverse confrontaties met Ikea, een vergadering van de Vereniging van Eigenaren en de bittere Hollandse kou hebben voor een onvervalste cold turkey terugkeer gezorgd. We geven het ronduit toe: het is ons zwaar gevallen. We zijn inmiddels klaar om met onze inburgeringcursus te beginnen, maar of dat veel zal helpen weten we niet. Confrontaties met de officiële instanties hebben ons in elk geval niet enthousiast gemaakt, die zijn niet in het leven geroepen om iemand een warm welkom in Nederland te bezorgen. Eerst worden we zonder pardon bij het loket van ons stadsdeel weggestuurd, omdat we ons daar niet blijken te kunnen inschrijven in het register van de Burgerlijke Stand. Enkele dagen later dreigt de ziektekostenverzekeraar met een forse boete, omdat we ons in 2007 ten onrechte zouden hebben uitgeschreven en dus de basisverzekering hadden moeten blijven doorbetalen. Het kost een hoop zinloze tijd, energie en ergernis om dat allemaal weer op te lossen. Welkom in Nederland. En tot overmaat van ramp zitten we vandaag ook nog eens een uur vast in onze eigen lift. Zoals een reiziger zegt die na zo’n dag thuiskomt en zijn computer aan zet: gelukkig hebben we de foto’s nog!
