Een bezoek aan Lhasa is niet compleet zonder de Jokhang tempel van binnen te hebben gezien. Voor Tibetanen is dit de meest heilige tempel die er is. Voordat een Tibetaan echter naar binnen gaat, maakt hij talloze keren het rondje Barkhor. De Barkhor is in feite een rondgang (in het Tibetaans noemen ze dat een kora) rondom de tempel. Vooral in de ochtend en aan het einde van de middag is het dringen geblazen. In eindeloze rijen wandelen de pelgrims rond. Bijna elke dag haken we wel een keer in. Het is alsof je door een mystieke kracht in de maalstroom wordt meegezogen. De pelgrims rondom ons schenken met regelmaat een hartverwarmende glimlach. Als we dan ook nog Tashi Delai! zeggen, is het helemaal feest.
Tekst loopt door onder gallery
Na wat Barkhor rondjes zijn we klaar voor het echte werk. Het oudste gedeelte van de Jokhang tempel is gebouwd door Nepalese architecten in de zevende eeuw. Het is het oudste nog intact zijnde houten bouwwerk. Werden veel tempels en bouwsels in Tibet vaak afgebroken en opnieuw opgebouwd, hier is steeds een schil om het oudere gedeelte heen gemaakt, zodat alles bewaard is gebleven. De vele houtsnijwerken uit de zevende eeuw zijn nog steeds zichtbaar. In het hart van de tempel bevindt zich een uitermate heilig beeld, het Jowo Sakyamuni beeld. Het gouden beeld is zo rijkelijk behangen met zijde en juwelen dat alleen het gezicht nog te zien is. De pelgrims verdringen zich in lange rijen om het beeld aan te kunnen raken. Ook hier is het dringen geblazen. Nergens anders in Lhasa zien we zoveel devotie als binnen in deze tempel. Het is echt heel erg indrukwekkend. We ronden het bezoek aan de tempel af op het dak. Hier heb je een indrukwekkend uitzicht over de stad Lhasa en de omringende bergen. Het Potala Paleis steekt overal bovenuit. Trots, fier, onaangetast door jaren van Chinese overheersing. Het geeft een goed gevoel.
